De Britse singer-songwriter Paul Weller mag eigenlijk geen verdere introductie hebben. Toch zullen er velen zijn die de naam ooit hebben gehoord en dan… Weller wist in de jaren 80 de punksound een melodieus sausje te geven met The Jam. Wanneer dit weer populair werd stopt de man en begint een nieuwe sound met The Style Counsil, wat we nu als 80s sound kennen. Nadien is hij als solo artiest altijd uitdagend en zoekt naar wat er in de muziekwereld gebeurd.

Hits als ‘You Do Something To Me’. ‘My Ever Changing Moods’, ‘Shout At The Top’. ‘’Town Called Malice’ en  ‘Wild Wood’ staan in vele geheugen geschreven. Het zijn enkele grote hits van de man.

Weller wordt straks 66 en geeft zichzelf een cadeau. Een mooi album met een hoes van de bekende ontwerper Peter Blake.
Het recente werk was al verrassend mooi en dit album kent meer een terugblik op zijn werk. Het album is 66 is niet direct een vernieuwend verhaal. Het laat zien dat Weller kan uitblinken maar in de kern altijd een mainstream geluid produceert.
De kracht van de man is juist het creatieve vernieuwende of de intense liedjes waar iedereen stil van wordt.
Het openingsnummer ‘Ship of Fools’ met Madness zanger Suggs is een mooi begin maar daarna krijgen we een Love boat sound met ‘Flying Fish’. De man herpakt zich op het zwoele ‘Nothing’ dat je in de zomeravond op een terras kunt beluisteren. Maar erg veel vaart zit er dan nog niet in.
De verhalen van ‘My Best Friend’s Coat’ of ‘In Full Flight’ is het allemaal wel gezellig, maar het wordt ook wel wat te langdradig en krijgt het met allerlei blaasinstrumenten, viooltjes en ooo koortjes iets kitscherigs. Maar laten we het typisch Engels noemen.
Ik had de hoop meer op songs als ‘Soul Wandering’ gehad. Maar dat beperkt zich met dit album nogal.