De Nederlandse rockband Navarone weet langzaam zijn route naar succes te vinden. De rockalbums zijn meer dan goed te noemen. Merijn van Haren weet nog steeds als gastmuzikant bij The Analogues aan te schuiven en je krijgt wel eens het idee of dit beter betaald wordt dan zijn eigen band.

Inmiddels is de band toe aan het vijfde album. Daar waar de band ooit begon onder de naam Overtrown en Barry Hay van de Golden earring de suggestie gaf om de band Guns of Navarone te noemen. Hier blijft Navarone van over. Het recente album Salvo was al een heerlijk album en de band besluit mee te doen aan The Voice of Holland.  Het resultaat is dat de band in het team van Anouk kwam en eindigt als tweede in de finale.

Toch heeft dit een draai gegeven in de sound van deze band. Met een Queen sound in ‘Heroes Someday’, een popsound a la the Script in ‘Green Lights’ of de pop single ‘The End of The World’ horen we een heel andere Navarone als voorheen. Het geeft misschien meer ruimte voor een breder publiek. Toch is het minder rock gevoelig en zijn we als rockers een nieuw rock talent kwijt. Met een orgeltje van Supertramp ‘Dreamer’ wordt het ‘Keep On Running’ ingeluid. Met een sterk begin gaat het over in de rocksound dat het nummer breekt tot een mainstream poprock song. De popsongs of rockpop van het akoestische ‘Wire’ en latere piano nummer ‘Come What May’ klinken als dezelfde akkoorden op andere instrumenten.
Het tweede deel kent meer de toetsen als centrale punt in het starten van de songs . Het klinkt allemaal vriendelijker en liever. Toch weet Merijn nog even een goede stem op te zetten. Met ‘Can’t Love’ weet de band een mooi album voor een groter publiek af te ronden.