Nathaniel Rateliff & The Night Sweats – The Future
Het is 2015 als de toen 37-jarige Nathaniel Rateliff, afkomstig uit Denver, Colorado, ineens die doorbraak heeft met het titelloze album dat hij samen met zijn band The Night Sweats uitbracht. S.O.B. was een kneiter van een hit en niet van de radio weg te denken en ook ‘I Never Get Old’ deed het goed in alle hitlijsten. Na een afwezigheid van een kleine drie jaar is er met The Future gelukkig weer een nieuw album dat hij samen met zijn band opnam.
Voor Rateliff kwam het succes pas toen hij muziek ging maken met zijn band The Night Sweats; daarvoor had hij het ook als singer/songwriter geprobeerd maar nooit bracht hij het tot dat succes dat hij wel samen met zijn band kreeg. De mix van vintage klinkende R&B en Soul met duidelijke Motown- en Staxinvloeden zorgen eenvoudig voor een heerlijke mix die aanslaat bij een groot publiek. Toch bracht hij solo ook nog wel een prachtig album uit; het wat ingetogenere And It’s Still Alright dat vooral in het teken staat van de verwerking van het overlijden van zijn vriend en producer Richard Swift en het feit dat zijn huwelijk stuk liep. Begin dit jaar was er nog een live-album maar nu is daar dan weer een volwaardig album met nieuwe muziek.
Rateliff klinkt als een jonge Dylan
Wat meteen opvalt is dat het album een opgewekt karakter heeft. Meteen bij de midtempo opener en titelsong is het Rateliff die zijn stem doet gelden, is zijn band nadrukkelijk aanwezig en klinkt hij als een herboren Dylan. Vervolgens is daar de al eerder uitgebrachte single ‘Survivor’ waar de Amerikaan aandacht vraagt voor de mentale gezondheid voor de medemens als gevolg van de pandemie. Rateliff toont vocaal zijn spierballen en de blazerssectie is nadrukkelijk aanwezig, iets wat de productie ten goede komt. Eén van de hoogtepunten is ‘Love Me Till I’m Gone’; een soepel bewegend soul en jazz nummer dat gedragen wordt door The Night Sweats en bij ‘What If I’ verschijnt er als vanzelf een glimlach op je gezicht. Ook ‘I’m On Your Side’ is één van die uptempo nummers op dit nieuwe album en de fijne basgroove en het orgeltje op de achtergrond zijn bepalend.
Wiegende melodie en gospel en jazz-invloeden
Maar natuurlijk kent dit album ook momenten van bezinning zoals bij de mooie ballad ‘Face Down In The Moment’, met een sterk staaltje tekstschrijvenrij (“every moment that you wait now is a moment slipped away”) en subtiele gospel-invloeden. ‘Baby I Got Your Number’ houdt hij klein en roept herinneringen op aan Bill Withers en bij het wiegende en met een vleugje jazz omgeven ‘Oh I’ ga je als vanzelf bewegen. Maar ook het soulvolle ‘Something Ain’t Right’ is zo intens dat we het hier moeten vermelden. Zoals wel vaker wordt het beste voor het laatst bewaard; bij de afsluiter ‘Love Don’t’ is stilzitten geen optie en deze energieke track doet denken aan de hoogtijdijdagen van The Surpremes maar dan uitgevoerd voor een bebaarde tenor uit Colorado met zijn band.
Eindoordeel
Natuurlijk heeft Rateliff met zijn band het kunstje dat ze op The Future laten horen als eens eerder opgevoerd. Maar toch is de uitvoering van de blend van R&B en Soul met soms een snufje Jazz en Gospel weer zo doordacht dat het een ijzersterk album is geworden. Met zijn diepe, soms wat ongepolijste soulstem klinkt Ratefliff eerlijk en het samenspel met zijn band The Night Sweats is weer overtuigend. Een topplaat met die dat retro gevoel weer opnieuw doet herleven. Veel luisterplezier
