De 39-jarige Mick Flannery is misschien wel één van de beste singer/songwriters die Ierland ooit heeft voortgebracht en in zijn thuisland is hij dan ook ongekend populair en geniet hij een soort van “sterrenstatus”. Met zijn achtste studioalbum Goodtime Charlie weet hij wederom via een diversiteit aan personages en gebeurtenissen ons mee te nemen in zijn boeiende verhalen. De thema’s zijn soms klein, soms universeel en ook durft de Ier grote thema’s aan te snijden.
Samenwerkingen en routine
Flannery kiest niet altijd voor de meest eenvoudige route en wil ook wel eens buiten de lijntjes kleuren en experimenteren. Zo was zijn laatste album gebaseerd op de meeste beroemde schaakwedstrijden die wereldwijd gespeeld zijn en koos hij op The Game voor een album vol met duetten, samen met Susan O’Neill. Ook nu zijn er weer diverse samenwerkingsverbanden te ontdekken, in uitvoering maar ook tijdens het schrijfproces want maar liefst drie van de nummers schreef hij samen met Ana Egge. Zelf zegt hij hierover: “We have similar likes and dislikes when it comes to music and lyrics’. Muzikaal omringt hij zich op Goodtime Charlie met zijn vaste bandleden Alan Comerford (gitaar), Mikey O’Connell (basgitaar) en producer en drummer Christian Best, aangevuld met enkele andere sessiemuzikanten.
Fictieve personages vertellen het verhaal
Dat Flannery wordt gewaardeerd én gerespecteerd blijkt wel uit het feit dat Fiona Prine, de dochter van wijlen John Prine, het gesprek aanging en dit album nu op hun label Oh Boy Records wordt uitgebracht. De veertien nummers op Goodtime Charlie zijn typische Flannery liedjes; verhalend in zijn rol als troubadour en vaak op het snijvlak van singer/songwriter en Folk. De opener ‘Neon Tonight’ is misschien wel het meest stevige nummer als het gaandeweg omhoog wordt gestuwd door blazers en Hammond en dat het verhaal vertelt van een band die zich opmaakt om het podium te betreden maar o zo nerveus is. Hoe passend bij de opener van een nieuw album! Vervolgens is er met de wat Bluesy en rockerige titelsong toch een verrassing, waarna we met ‘OK LA’ een eerste hoogtepunt voorgeschoteld krijgen, waarbij Flannery zijn prachtige stemgeluid etaleert. Vervolgens is daar het gevoelige ‘Machine’, waar Flannery een automonteur die in zijn tijd is blijven hangen als personage kiest om globale problemen te benoemen (“All That Talk About Global Warming / Electric Is The Future Coming / They’re Going To Outlaw The V8 Engine”.) Knap hoe de Ier met vaak fictieve personages herkenbare situaties kan schetsen.
Veelzijdige troubadour
Ook op dit album vinden we enkele duetten terug en zijn er samenwerkingen met Anaïs Mitchell (‘Minnesota’) over de gevoelde gebondenheid met die staat in de VS en Tianna Esperanza (‘Old Friend’). Ook is er het melancholische en hartverscheurende ‘The Fact’, waarbij het verhaal door zowel Flannery als Valerie June wordt verteld. Zoals al aangegeven is Flannery gezegend met een prachtige, soms doorleefd klinkende stem met een ongekend bereik. Bij ‘Shalom’, dat zoveel als “vrede” betekent is het die diepe stem van de Ier die overtuigd. De wijze waarop hij de spanningen en de complexe situatie in het Midden-Oosten beschrijft kruipt absoluut onder je huid. Met ‘Young’ met zijn drumbeats, het met Americana doordrenkte ‘What They Say’ en de vrijwel akoestische afsluiter ’Push The Cart’ bewijst hij dan weer zijn veelzijdigheid en zijn talent om prachtige, soms meeslepende liedjes te schrijven die stuk voor stuk uniek zijn. Mick Flannery heeft zichzelf op Goodtime Charlie maar weer eens overtroffen. In vijftig minuten neemt de Ierse troubadour je mee in zijn verhalen die soms serieus zijn maar ook de nodige humor kennen. Het bijgevoegde boekje is een pluspunt omdat je rustig alle teksten nog eens tot je kunt nemen en op je in kunt laten werken. Een album voor de jaarlijstjes waarbij er bij elke luisterbeurt weer een nieuw vakje wordt geopend. Veel luisterplezier!
Mick Flannery live:
22 nov. : Paterskerk in Eindhoven
23 nov. : Bitterzoet in Amsterdam
