Met de titel geeft de Amerikaanse zangeres Melissa Etheridge aan dat ze zeker niet uit het veld geslagen is. Het is de titel van haar docu tv serie.   Haar laatste albums doen het niet zo goed als die van het begin van haar beginperiode. Toch is het nu tijd om een live album uit te brengen. Een album waarbij ze terug gaat naar haar woonplek waar het allemaal begon Levenworth, Kansas. Daar staat een gevangenis waar ze een concert geeft. Niet om criminaliteit te promoten, maar net als Johnny Cash toen, de gevangenen een hart onder de riem te steken en hoop te geven.

Met een burgemeester die jaren in de gevangenis heeft gezeten, ja dat kan daar allemaal, start het album. Een beetje curieus begin voor een mevrouw die voor  rechten van de mens en vooral vrouwen opkomt. Vooral voor de LHBTIQ gemeenschap weet ze een baan te breken.

Het album start dan ook met All American Girl. Met een heerlijke setlijst weet ze dit album te vullen. Het zijn 23 songs waarvan 11 introducties van een nummer… een prelude. Dan blijven er uiteindelijk 12 songs over. Juist de verhalen die ze verteld brengt haar dicht bij de fans en dat willen deze fans. Een onderdeel zijn van de familie en dat deed ze al vanaf het begin.

Voor dit album maakt ze een keus van songs die niet direct voor de hand liggend zijn. Born Under Bad Sign van Albert King zou je niet direct bij Etheridge plaatsen. Of The Shadow of a Black Crow van het album 4th Street is live nog beter dan op plaat. Met An Unexpected Rain verteld ze haar leven waarin ze te horen krijgt dat ze kanker heeft. Een terugblik in de tijd brengt het verhaal met zich mee. Of het Me Too aspect dat ze verteld met Love Will Live. De kern is opkomen voor jezelf en wees jezelf wie je bent. Het is een mooi gegeven.

Het album is vooral een lekker album, maar de verhalen hoef je niet alle draaiuren erbij. Maar ja dat is nu eenmaal zo. prima album!