Na het debuutalbum van Candlepower weet de Amerikaanse singer-songwriter een vervolg te geven dat even mooi en kwetsbaar is. Haar stem is licht en ze verteld haar verhalen mooi zoals een moderne Joni Mitchel of Carole King  dit zou kunnen doen.

Het is altijd de vraag of ze met een mini album dat mooie liedjes kent, dit ook als een volledig album even goed de aandacht kan behouden. Dit lukt Allen meer dan aardig. Centrifics begint al lekker met ‘Celadon’ en met het klokkenspel in de toetsen is het ‘New Song Rising’. Terwijl ze in Halfway Home de kunst van pop beheerst. Pakkend en gemakkelijk in het gehoor liggend, net als het kwestbaar akoestisch liedje ‘My Stranger’. Haar beeldende teksten maken dat je al snel in haar verhaal meegaat.

Nu weet Marina Allen hoe ze haar album een sfeer moet geven als de singer-songwriters van toen. Het is nog even de vraag of dat nu ook nog zo opgepakt wordt als toen. Haar muziek is tussen al het geweld van wat nieuwe releases een stukje rust. Mooi en meeslepend, maar ook kwetsbaar en fragiel. Het album kent 10 songs dat dan ook net genoeg is om het aantrekkelijk te houden.