Margot Merah – Take Heart
Margot Merah is natuurlijk geen onbekende; samen met Sophie Janna vormt ze het duo The Lasses die al jaren wereldwijd succesvol zijn met hun interpretaties van Schotse, Ierse en Amerikaanse “traditionals”. Onlangs kwam haar diep gekoesterde wens uit; een soloalbum vol met smaakvolle Folkliedjes dat de titel Take Heart heeft meegekregen waarmee Margot dicht bij zichzelf is gebleven.
Droom kreeg langzaam vorm
Ook in de aanloop van dit verhaal is er die pandemie. Vanwege alle beperkingen ging Margot experimenteren met kleine “digitale” optredens maar de reacties waren vervolgens zo overweldigend positief dat het idee van een eigen album langzaam vorm begon te krijgen. Ze ging de samenwerking aan met multi-instrumentalist Alan McLachlan (o.a The Scene) maar werd vervolgens ernstig ziek en moest een intensieve behandel- en herstelprogramma ondergaan. McLachlan werkte verder aan dit project en na haar herstel pakt ook Margot de draad weer. Eindresultaat is een intiem klinkend album met elf mooie Folkachtige liedjes waarvan er negen zelf geschreven zijn, één cover en het niet eerder uitgebrachte ‘If I Go’ van Timothy Hull.
Verhalen over mensen en eigen observaties
Op zich blijft ze op Take Heart dicht bij zichzelf; mooie melodieën die vorm krijgen door een over het algemeen een wat sober instrumentarium waardoor haar heldere stem centraal wordt gesteld. De opener heeft meteen dat wat melancholische karakter en verteld over onzekere tijden, een onderwerp dat in het heden meer dan actueel is. Vervolgens stapt ze ‘Know Me’ een beetje uit haar comfortzone maar het wat jazzy achtige nummer zorgt wel voor de nodige variatie. Het album staat vol met nummers die niet specifiek autobiografisch zijn maar vooral gebaseerd zijn op verhalen van mensen rondom Margot, observaties en soms inderdaad echt dichtbij.
Zeer creatieve vormgeving
‘Victory Girl’ is een bijzonder fraaie, nooit eerder uitgebrachte song van haar vriend Timothy Hull, met ook weer een verhaal dat terug gaat naar WO II. En zo neemt Margot ons mee op een reis van mooie verhalen die in kleine liedjes vorm krijgen; ‘Calliope’, het ontroerende “Bowley’s Dance’ en het over twijfels in de liefde verhalende ‘Twirl’ zijn stuk voor stuk luisterliedjes. Verder is de versie van ‘Hunter Moon’ misschien wel mooier dan die we eerder vanuit haar samenwerking kennen. Afsluiten doet Margot met ‘Calling Me On’, ook weer een mooi luisterliedje met toch ook weer een verhaallijn waar ieder in zich kan herkennen. Take Heart is een heel toegankelijk album geworden dat niet alleen liefhebbers van Folkmuziek zal aanspreken. Het fysieke album is zeer creatief vormgegeven met een soort van cadeauverpakking waar aan de binnenkant de teksten op vermeld staan. Veel luisterplezier.
