Margo Cilker – Pohorylle
In een maand dat releases als het nieuwe album van ABBA, Robert Plant & ALison Krauss en Adèle uitkomen is niet raar dat een debuutalbum van een nog onbekende Amerikaanse singer/songwriter niet meteen opvalt. Toch verdient het debuutalbum Pohorylle van Margo Cilker de nodige aandacht én een albumrecensie.
Snijvlak Roots en Americana
Pohorylle is een album dat zich op het snijvlak van Roots en Americana bevindt en soms zelfs naar country (‘Kevin Johnson’) en dat echt die Amerikaanse uitstraling en sound heeft. Margo heeft uiteraard nog niet die doorleefde stem van bijvoorbeeld een Lucinda Williams maar qua klankkleur past het plaatje perfect bij deze muziekstijlen en zijn vergelijkingen met Gillian Welch en een jonge Sheryl Crow zijn niet geheel vreemd. Het album wordt geopend door ‘The River’ en meteen word je door de sound van deze uit Oregon afkomstige singer/songwriter gepakt. De wiegende melodie krijgt vorm door de mooie, warme stem van Margo maar het zijn ook de muzikanten die deze plaat tot een meer dan gemiddeld niveau brengen. Piano, viool en pedal steel zijn alom vertegenwoordigd waarbij vooral muzikanten uit het Noordoosten hun opwachting maken en producer Sera Cahoone (o.a. Band Of Horses) als producer haar medewerking verleende.
Dixieland-jazz
Maatschappelijke betrokkenheid horen we bij het pakkende ‘Broken Arm In Oregon’ waar we haar over vrouwelijk geweld horen zingen (“Now every room she sleeps in, she’s gotta map out her escape plan”) en haar reiservaringen van de afgelopen jaren vormen een soort van rode draad. Luister maar eens naar de mooie, persoonlijke ballad ‘Chester’s’ waar ze qua stemgeluid doet denken aan de jonge jaren van Sheryl Crow. Met het olijk klinkende Dixieland-jazz ‘Tehachapi’ neemt ze ons mee naar het Zuiden van de VS en wanen we ons in de straten van New Orleans tijdens Mardi Gras; de blazers en de wijze waarop ze Tehachapi met een beetje “slang”-Amerikaans uitspreekt vormen de kers op de taart. ‘Brother, Taxman, Preacher’ compleet met Honky-tink piano en ‘Kevin Johnson’ zijn dan wat meer doorspekt van Countryinvloeden.
Innerlijke strijd
Zo blijft Margo de binnen de Americana bekende subgenres beroeren en is het vooral haar stem die authentiek en bepalend is voor de sound van dit debuutalbum. Met ‘Flood Plain’ bewijst ze hele mooie ballads te kunnen schrijven; Margo die wordt begeleidt met akoestische gitaar en een subtiele Pedal steel is prachtig. Verder is ‘Barbed Wire’ (Belly Crawl) ijzersterk en met de ingetogen en innemende afsluiter ‘Wine In The World’ laat ze ons in verroering achter. Op deze langzame wals beschrijft ze haar innerlijke strijd tussen het verlangen van thuis te zijn en te reizen. (“funny thing happened this last time I was out traveling / I’m a woman split between places / I’m gonna lose loved ones on both side / It’s my life- I can relate create participate / I just wish I just had more time”)
Authentiek
Pohorylle is een mooi, smaakvol en integer debuutalbum geworden waarbij Margo Cilker dichtbij de traditionele Americana blijft zonder dat het oubollig of klassiek klinkt. Ze heeft het album bewust niet in steden als Nashville of Memhis opgenomen, iets wat de authenticiteit ten goede komt. In Orgegon stond Margo al op de lijst van “11 Oregon Artists to Watch in 2021” en met dit fijne debuutalbum lost dit veelzijdige talent die verwachting in. Veel luisterplezier.
