In 2016 was daar ineens ‘7 Years Old’ van de Deense band Lukas Graham; het nummer werd een absolute wereldhit en betekende de doorbraak van de band onder leiding van zanger Lukas Graham Forchhammer. Met “4″ (The Pink Album) brengen ze na enkele roerige jaren hun vierde volwaarde album uit.
Lastige persoonlijke periode achter de rug
Een grappig element is dat de band steeds dezelfde afbeelding van de Zweedse actrice en model Anita Ekberg gebruikt. Zoals gezegd is een vijf jaar lange stilte doorbroken met nieuwe inspiratie. Met de opener ‘Stay Above’ bewijst de band dat ze nog steeds in staat zijn catchy popliedjes te kunnen schrijven; Forchhammer probeert hier af te rekenen met die lastige periode tijdens de afgelopen jaren. (“You don’t really wanna live that way/ You don’t really wanna hurt forever”). Want hoe om te gaan met het ongekende succes? Dit bleek lastig voor de frontman, met een verslaving als gevolg. In de tussentijd trouwde hij, werd vader maar was het verlies van zijn eigen vader ook weer erg moeilijk. ‘By The Way’ en ‘Lie’ zijn prima popliedjes maar dragen niet het album. Op ‘4’ krijgt de band ook wat hulp van muzikale vrienden zoals bij de eerder uitgebrachte single ‘Wish Your Were Here’; de stemmen van Khalid en Graham zijn complementair aan elkaar en promoveren dit nummer tot één van de betere van “4”. Een andere samenwerking is die met rapper G-Eazy bij het nummer ‘Share That Love’. Ondanks G-Eazy weet Graham met zijn vocale uithalen de aandacht op zich te vestigen.
Ballads zorgen voor een aangename balans
Eén van de verrassingen én misschien wel beste track op het album is het funky klinkende ‘This Is Me Letting You Go’; mede door de blazerssectie krijgt het nummer heeft een hele fijne Soulgroove. Maar verdeeld over het album komen we wel meer nummers tegen met een fijne “groove”; luister maar eens naar ‘All Of It All’ en ook ‘Say Forever (met een vleugje Ed Sheeran?) zijn de positieve uptempo uitschieters op dit album. Natuurlijk mogen enkele wat rustigere tracks op “4” niet ontbreken. Mooi is ‘Home Movies’, een zeer geslaagd duet met Mickey Guyton dat akoestisch opent maar gaandeweg knap wordt uitgebouwd en bij de pianoballad ‘Never Change’ verbergt Graham zich niet; het is de piano en zijn stem, aangevuld met wat strijkers die deze ballad erg geloofwaardig maken. Afsluiter ‘One By One’ past ook dit rijtje van nummers dat zorgt voor een prima balans op het album. “4” moeten we waarschijnlijk als een soort van comeback album zien nadat Graham het plezier in het leven weer heeft teruggevonden. Een hit zoals ‘7 Years Old’ staat er waarschijnlijk niet op maar het is een prima popalbum. Lukas Graham doet tijdens zijn tour Groningen en Tilburg aan. Veel luisterplezier!
