Long Distance Calling – Eraser

De Duitse postpunk band uit Munster weet zijn genre langzaam te verschuiven. Van de postpunk gaat de band richting metal en nu weet de band al meer de melodie in deze metal sound te vinden. De band is begonnen bij Cargo records en weet zijn weg te vinden via SPV en Inside Out records naar het earMusic. Een ander label geeft weer even nieuwe energie.

Dat betekend voor deze band een instrumentaal album met veel diversiteit. Iets wat ze bij het vorige label al lieten zien. Een album vol progmetal waarbij de climax en anti-climax in de muziekstijl centraal staat.

Het album begint stevig na een rustig intro (‘Enter’) met ‘Blades’. De messen zijn geslepen en de band maakt zich op voor ‘Kamilah’ en de ‘500 Years’.  Het laatste nummer kent de drive van Led Zeppelin’s  ‘Kashmir’  in een stevige vorm. Het is dreigend en pakkend ineen. Terwijl de donkere stegen van de stad de sfeer van een eenzame saxofoon in ‘Sloth’ in een thriller, dat je uiteindelijk naar een heerlijke gitaarsolo brengt.

Het ruim 10 minuten durende ‘Blood Honey’ kent een heel ander experiment. De gitaarklanken worden uit uitgebreid getest in een heerlijke drive.

Al deze klanken komen te samen in het bijna 10 minuten durende titelstuk. Het kan dan ook voorkomen dat je ergens de zanglijnen in het geheel mist. Wanneer je dit overlaat tot het gitaarwerk dan is dit een heerlijk album. Wanneer je dit mist is het zeker de moeite waard om dit album op Spotify te beluisteren en hier je favo songs in je eigen lijst zet. Zeker de moeite waard!