We weten al lang dat Down Under een hele vruchtbare voedingsbodem blijkt te zijn voor goede muziek. De Folkpop formatie Little Quirks is één van die bands die op het punt staan om door te breken. Met hun vierde EP Call To Unknowns zetten ze de volgende stap in hun carrière.
Een ode aan stormen
Rustig maar gestaag werkt de band aan het succes in hun vertrouwde omgeving en Call To Unknowns werd dan ook opgenomen in de Grove studios en onze achtertuin studio thuis in New South Wales, Australië. De band bestond oorspronkelijk uit de zussen Abbey (gitaar, zang) en Mia Toole (drums, zang) en hun nichtje Jaymi (mandoline, zang) maar is inmiddels weer uitgebreid met Alex, de broer van Jaymi (basgitaar) en gitarist Jordan Rouse, het enige niet-lid van de familie. Op deze EP vinden we zes nieuwe liedjes terug. De dynamische en sterke opener ‘The Rain’ is een fraai staaltje Folkpop en laat meteen zien waartoe de band toe in staat is. Het liedje komt overigens voort uit de voorliefde voor stormen van Abbey Toole. Zelf zegt ze hierover “Als ik wakker word en het regent, dan krijg ik er vreugde van. Dit nummer is geschreven op een stormachtige nacht in mijn slaapkamer. Ik stelde me gewoon voor dat ik er in rondrende en danste en dit nummer kwam eruit”. Bij ‘All My Friends Are Birds’ moet ik spontaan terug denken aan het debuutalbum van Mumford & Sons ondanks dat we hier met vrouwelijke vocalisten te maken hebben. Want die meerstemmigheid en de fraaie harmonieën is wel één van de troeven die de dames Toole slim uitspelen.
Mooie vocale harmonieën
‘Someone To Hold’ is een mooi, meanderend liefdesliedje en ook hier horen we weer wat close harmony, iets wat het geluid van de band ten goede komt. De nummers van Little Quirks kenmerken zich door fraaie, langgerekte melodielijnen die gewoon goed in het gehoor liggen. ‘Maybelle’ heeft een uitnodigend refrein en de fraaie afsluiter ‘Underwater’ heeft een fijn melancholisch karakter. Niet alleen muzikaal zit het wel goed bij de nichtjes Toole, ook tekstueel laten ze fraaie staaltjes horen zoals bij het knap opgebouwde ‘Florence’s Town’. Daarnaast biedt het album voldoende variatie om te blijven boeien. Op deze nieuwe EP horen we niets wereldschokkends maar het alle zes de nummers zijn “raak” en luisteren erg fijn weg. De vraag is natuurlijk wanneer deze Australische formatie alle schroom van zich af durft te gooien en een volwaardig debuutalbum uit brengt. Veel luisterplezier.
