De 39-jarige Elisabeth Corrin Maurus, beter bekend onder haar artiestennaam Lissie, is na een afwezigheid van bijna vier jaar terug met haar nieuwe album Carving Canyons.
Een “Break-Up”-album
Carving Canyons is naast een “Covid”-album ook absoluut een break-up album. Tijdens de pandemie verbleef de Amerikaanse singer/songwriter op haar boerderij in Iowa waar ze haar liefdesverdriet als gevolg van een stukgelopen relatie van zich af schreef. Dit vijfde album van Lissie bestaat feitelijk uit twee delen; enerzijds het ondergaan en verwerken van die verbroken relatie en anderzijds weer het licht aan de tunnel zien en het plezier in het leven hervinden. Een soort van zwart – wit. De sfeervolle single ‘Flowers’, mede geschreven door Bre Kennedy, vormt halverwege het album het breekpunt als we haar “So I can get out of this darkness and get back into my light” horen zingen. Een mooi Folk/Indie-rock nummer en dat is nu ook juist de sound waar de Amerikaanse al een meer dan een decennium succes mee heeft, uiteraard in combinatie met haar unieke stemgeluid met dat kleine raspertje in haar stem.
Fleetwood Mac en Stevie Nicks
Maar tot die single gaat het natuurlijk over liefdesverdriet. Het album begint met het werkelijk prachtige ‘Unravel’ met fraai akoestisch gitaarspel en een stem die absoluut de vergelijking oproept met Stevie Nicks. Dat is dan weer niet zo bijzonder want Lissie zong een fraaie versie van ‘Go Your Own Way’ in de film Safe Haven en ze maakt er geen geheim van dat Fleetwood Mac één van haar grootste inspiratiebronnen is. ‘Sad’ is een fijn rustig Southern Rocknummer waar ze een sneer naar haar ex uitdeelt (And when you hear this song/I want you to feel sad/Like when you dropped that bomb/Want it to feel like that”) en bij ‘Chasing The Sun’ gaat het tempo omhoog maar is ze nog steeds niet over de breuk heen. Ook het dromerige ‘Lonesome Wine’ en het uptempo ‘Night Moves’, waar de vergelijking met Fleetwood nogmaals boven komt drijven, vormen de bouwstenen van het eerste deel van het album.
De wereld ligt weer aan haar voeten
De wat ingetogen titelsong vinden we ook terug op het tweede deel en gitaar en backing vocals tillen dit nummer naar een hoger niveau. Maar het is toch vooral de stem van Lissie die zo nu en dan wat hees klinkt die mij als luisteraar op een ongekende manier blijft boeien. Op het intieme en melancholieke ‘I Hate This’ staat het instrumentarium dan ook geheel in dienst van haar stem. Op het laatste deel van het album voert Lissie het tempo op met nummers als ‘Hearts On Fire’ en de lichte Southern Rocker ‘Unlock The Chains’ waarop de Amerikaanse bezingt dat de wereld nieuwe kansen voor haar in petto heeft (“Free as a flower on a hillside / Free as a crystalline high rise / Everything’s changed”). De afsluiter ‘Midnight’ wordt vanuit een pianoballad mooi opgebouwd en vormt dan nog een mooi moment van bezinning. Met dit nieuwe album zal de Amerikaanse singer/songwriter zowel bestaande als nieuwe fans aanspreken; het is allemaal niet erg vernieuwend maar wel van een kwalitatief zeer hoog niveau waarbij deze recensent geen genoeg van haar stemgeluid kan krijgen. Veel luisterplezier.
