De Amerikaanse zanger Lindsey Buckingham waarvan miljoenen mensen in Nederland en dan te denken over deze aarde een plaat van in de kast hebben staan. Wellicht meerdere. De man werd met Stevie Nicks ingevlogen toen Peter Green de band Fleetwood Mack verliet. Buckingham wist met zijn songs de sound van Fleetwood Mac te maken en schreef dan ook de vele hits als ‘Go Your Own Way’ van het album Rumours en “Big Love’ van Tango in the Night.
Het gedonder begon enkele jaren terug toen Mick Fleetwood wilde touren met Fleetwood Mac en een album wilde opnemen. Hij belde iedereen en kreeg van Buckinham te horen dat hij zelf aan een solo album werkte. Dit was niet vreemd, maar hij wilde ook touren met deze songs. Dat schoot de oude drummer in het verkeerde keelgat.
Belde Neil Finn (Crowded House) en Mick Campbell (Tom Petty Heartbreakers) om de kunsten van Buckingham te vertolken in Fleetwood Mac en de tour van 2018 was een feit (op Werchter en Pinkpop).
Buckingham wil solo was het antwoord van Mick Fleetwood, terwijl Buckingham eerder zat te denken aan een uitstel van Fleetwood Mac album met tour.

Nu verschijnt het album na dat er in 2017 met Fleetwood Mac zangeres Christine McVie een album was verschenen.
Met dit titelloos album weet de man een album te maken waar hij alles heeft ingespeeld. Het is dan ook niet vreemd dat het deels herkenbaar Fleetwood Mac sound kent wanneer je de songs als ‘Scream’, ‘I Don’t Mind’ en de single ‘On The Wrong Side’ beluisterd. De technische pop dat we kennen van Tango in de Night horen we in de Swan Song waar Buckingham experimenteert met nieuwe sounds dat hij voorheen ook veel bij FM deed. Met de cover ‘Time’ van Michael Merchant weet hij een teardropping country song te maken, maar zijn kracht ligt voor mij meer in zijn eigen songs als het ‘Blue Light’ en als het toch kwetsbaar moet, dan is ‘Dancing’ een kwetsbaar mooi liedje.

https://www.youtube.com/watch?v=TOMyqyHL_EA