Lily Konigsberg – Lily We Need To Talk Now
De naam Lily Konigsberg doet misschien een belletje rinkelen; de uit Brooklyn afkomstige singer/songwriter vormde samen met Nina Ryser en Any Ivry Block de Punkrockband Palberta en brachten samen al een aantal albums uit. Nu levert de Amerikaanse singer/songwriter met Lily We Need To Talk Now haar solodebuut af.
Nergens drie minuten
Elf tracks met een speeltijd van nog geen 24 minuten. Een soort speeddate als kennismaking kunnen we het noemen. Ze begint met een heel kort piano-intro (‘Beauty’) om daarna met het uiterst catchy ‘Sweet Forever’ in huis te vallen. Een lekker uptempo Indie popnummer waarop Lily bewijst vocaal prima uit de voeten te kunnen. Vervolgens verandert ze met ‘Thats The Way I Like It’ weer wat van koers; het nummert rammelt een beetje en doet wat meer denken aan garagerock maar de spontaniteit spat er werkelijk van af. Overigens tikt geen enkel nummer de drie minuten aan; iets wat ze waarschijnlijk uit het verleden mee heeft genomen. Ze maakte dit album overigens met Nate Amos (Water From Your Eyes), een multi-instrumentalist met wie ze al eerder het duo My Idea vormde.
Groovy
En zo strooit de Amerikaanse met relatief korte nummers waarmee ze je op een soort persoonlijke reis door haar muzikale universum neemt want met het uiterst groovy en dansbare ‘Alone’ is er de knipoog naar de Dance terwijl het wat ruiger en korzelig klinkende ‘Bad Boy’ ons weer richting punkrock leidt. ‘Roses Again’, met prima gitaarwerk, is wat meer Indiepop en met ‘Hark’ noemen we waarschijnlijk het meest experimentele nummer; de stem van Lily glooiend over een drumbeat met als kers op de taart de soepele synths en zo nu en dan de blazers. Meest fraaie nummer is waarschijnlijk het wat mysterieus klinkende ‘Don’t Be Lazy With Me’ waar Lily Ambient-achtige synth muziek verweeft met strijkers en waar ze vrijwel alles langzaam en in uitgerekte zinnen zingt.
Kleurenpalet
Lily We Need To Talk Now is een muzikaal kleurenpalet van ruim twintig minuten waarbij elke muziekliefhebber een aantal aanknopingspunten uit het verleden zal horen. Een muzikaal uitstapje waarbij de Amerikaanse andere stijlen aan het verkennen is en waarbij het op dit moment nog niet echt duidelijk is waar ze zich het beste bij voelt. Het feit dat Pitchfork haar in 2020 al als ‘Rising Artist’ betitelde komt dus niet helemaal uit de lucht vallen. Een geslaagd debuut waarbij de nieuwsgierigheid is gewekt naar een vervolg. Veel luisterplezier.
