Ergens lezen we dat we de Amerikaanse formatie Laszlo and the Hidden Strength als een “artrockband” wordt omschreven. De band onder aanvoering van Laszlo Horvath brengt met Strange Victory hun tweede album uit.
Is het bewust of niet “toonvast”?
De band is afkomstig uit New York City en muzikaal heel erg lastig in een hokje te plaatsen. Het is absoluut niet alledaags, misschien zelfs wat alternatief met hier en daar wel bijzondere muzikale versieringen waardoor het misschien wel naar “Barok-pop” neigt. Luister maar eens naar de opener ‘Curling Photo’, waar je wellicht het gevoel krijgt dat elk bandlid een andere melodielijn aan het volgen is. Ook de kopstem van Horvath zorgt ervoor dat je regelmatig het gevoel dat hij niet echt “toonvast” is. Die lijn wordt ook bij ‘Younger Now’ voortgezet; we kunnen zo maar invloeden van The Beatles herkennen, maar je hoort dat Horvath regelmatig de moeite heeft met het halen van de hoge noten met als gevolg dat zijn stem zich soms echt op het randje van zuiver bevindt.
Een album om iets anders te verkennen
Horvarth is natuurlijk geen onbekende en we kennen hem naast solowerk ook van zijn rol in de band Yabadum. Samen met de vijf bandleden creëert hij op Strange Victory een hele bijzonder sfeer waardoor dit album zoals eerder aangegeven lastig in een (muzikaal) hokje te plaatsen is. Nummers als ‘The Awareness’ en ‘Selective Memory’ zijn dan ook wat minder toegankelijk. Daar tegenover weet de band ons met het wat “jazzy”-klinkende ‘Teen Drums’ echt te verrassen. Overigens is het instrumentarium van de band mede debet aan de sfeer want de band gebruikt ook wel niet alledaagse instrumenten maar het zijn toch vooral de wat bijzondere composities die bepalend zijn. ‘Interlude’ is een kort instrumentale track halverwege en nummers als ‘Colleen’ en ‘On The Wallkill’ zijn waarschijnllijk het meest mainstream. Strange Victory is een album dat wat luisterbeurten nodig heeft om in te dalen maar voor diegene die eens wat anders wil ontdekken een prima alternatief. Veel luisterplezier!
