Dansen kan je hoofd leegmaken en om te kunnen dansen heb je muziek nodig. Het nieuwe album Dreamstate van de Welshe producer/zangeres Kelly Lee Owens is waarschijnlijk precies datgene dat je nodig hebt om op de dansvloer dat hypnotiserende en euforische gevoel te krijgen om het gevoel van dag en nacht te laten vervagen.
In de line-up van Glastonbury
De Welshe levert met Dreamstate haar vierde album af en tot op heden heeft elk album zijn eigen karakter en vindt Kelly Lee zichzelf (deels) opnieuw uit. Afgelopen jaar was ze op het Glastonbry festival op het “Dance-terrein” terug te vinden in een line-up tussen namen als Charli XCX, Romy en Shygirl. De inmiddels 36-jarige ex-verpleegster heeft haar sporen binnen de elektronische muziek wel verdiend waarbij het uit 2020 afkomstige album Inner Song tot op heden haar beste was. Nadat de mysterieuze deken van wolken bij opener ‘Dark Angel’ na een kleine vijftig seconden optrekt worden de beats ingevlogen en breken de lichtstralen door. Laagje voor laagje wordt de instrumentale opener opgebouwd totdat je jezelf met als het ware gesloten ogen op de dansvloer waant en geheel in het ritme muziek opgaat.
Onderweg naar totale euforie
Dance is niet de muziek van de diepgaande teksten of zelfreflectie en dus horen we Kelly Lee niet vaak daadwerkelijk zingen maar vaak zijn het soundscapes die de nummers inkleuren. Een uitzondering is dan het stuwende ‘Love You Got’ maar daar heeft ze met dan ook een hele duidelijke reden voor als we haar “Feel These Desire Lines Between You And I / Wanting Pure Euphoria” horen zingen. Maar dat gevoel van euforie hebben al eerder bereikt door het hypnotiserende titelnummer dat gaandeweg onder je huid kruipt, ‘Rise’ en ‘Higher’ waar haar boodschap (“Higher and higher I go / Lifting it up, I feel it all”) duidelijk is. Met haar eigen stijl combineert ze diverse stijlen binnen de house en eigenlijk maakt ze ons vooral op het eerste deel onderdeel van haar zelf creëerde muzikale universum.
Terug in de dagelijkse realiteit
Met ‘Ballad (In The End)’ noemen we het eerste rustpunt van Dreamstate en laat Kelly Lee de beats achterwege. Het nummer, dat mede tot stand kwam door Tom Rowlands van The Chemical Brothers, staat halverwege het album geposteerd en vormt met zijn Ambient- en dromerige karkater een soort van breekpunt. Hierna gaat het tempo weer resoluut omhoog met ‘Sunshine’ dat ook weer zo’n typerend repetitief karakter heeft en waarbij Kelly Lee haar stem als een soort instrument gebruikt; dus wel klanken maar nauwelijks tekst om het nummer naar een nog grotere climax en dus die euforische staat te leiden. Het pulserende ‘Air’ kunnen we in één adem met ‘Sunshine’ noemen en met ‘Time To’ is de daling naar het einde ingezet en is er ruimte om van de stem van de Welshe te genieten. Met het sfeervolle, dromerige ‘Trust And Desire’, waar we zelfs strijkers voorbij horen komen, komt deze muzikale reis van Kelly Lee ten einde en zijn we weer geland in de dagelijkse realiteit. Dreamstate komt integraal het best tot zijn recht maar de tracks lenen zich ook om opgenomen te worden in playlists of uitgesponnen remixen om heerlijk los te gaan. Een hele fijne plaat. Veel luisterplezier!
