Ook deze recensent moest even nadenken bij de artiestennaam Katie Gavin. Maar inderdaad, we hebben het hier over één van de drie leden van de Amerikaanse Indiepopband Muna die eerder al drie albums uitbrachten. Maar nu is er met What A Relief het solodebuut van deze uit Illinois afkomstige singer/songwriter die ons op een ander geluid trakteert dan dat we van haar band Muna gewend zijn.
Soloproject naast succesvolle carrière met Muna
Ze kijkt ons wat verlegen aan vanaf het opgemaakte bed in haar tienerkamer. De afgelopen zeven jaar schreef Katie een hele serie liedjes die ze ooit solo wilde uitbrengen. Nu deed zich de gelegenheid voor en met de hulp van producer Tony Berg (o.a. Taylor Swift, Phoebe Bridgers) werden deze twaalf liedjes opgenomen. Van haar mede bandleden Naomi McPherson en Josette Maskin kreeg ze ruimte om een aantal liedjes te schaven en dit album uit te brengen en ook de platenmaatschappij verleende zijn medewerking. Sterker nog, zowel Naomi als Josette zien we op het album voorbijkomen met verschillende bijdrages. Het resultaat is een fraai album met een ander geluid dan datgene dat we kennen van Muna; Katie ruilt de wat meer Electropop in voor een mix van Folk, Indie en een vleugje Country. We horen regelmatig strijkers voorbij komen maar haar nummers krijgen ook karakter door de veelal gehanteerde akoestische gitaar en de lapsteel. Ze zingt over thema’s als vrouwelijkheid, generatiekloven, klimaat, (liefdes)verdriet en is soms heel openhartig in haar teksten (“Sex Can Be Amazing”).
Adembenemend mooi
What A Relief wordt geopend met het klein gehouden ‘I Want It All’; begeleidt door een pedalsteel licht ze hier alvast een eerste tipje van de sluier op en toon ze ook meteen haar songwriters kwaliteiten en de gave om pakkende teksten schrijven waarbij ze regelmatig metaforen hanteert (“I want you to film me when you are not recording / I want you to see me without looking”). Vervolgens gaat het tempo met de Folkpop-single ‘Afterstate’, één van de hoogtepunten van dit album, omhoog en klinkt Katie als een jonge Alanis Morissette en gebruikt ze haar stem als een extra instrument. Vervolgens kiest ze met ‘The Baton’ voor weer een ander perspectief; een ogenschijnlijk eenvoudige drumbeat vormt de basis maar aangevuld met harmonieën en een stemmige viool bereikt ook dit nummer een grote hoogte. Zo is rijgt ze het ene na het andere mooie liedje aan elkaar en bij elk nummer weet de Amerikaanse ons te boeien. Single ‘Casual Drug Use’ is fijn om op mee te deinen en het wat psychedelische ‘Sanitized’ is werkelijk prachtig en kruipt onder je huid.
Mitski
Katie Gavin mag een naam als Phoebe Bridgers tot haar vriendenkring noemen en dit grote talent adviseerde haar om het gevoelige ‘As Good As It Gets’ als duet uit te brengen en zo geschiedde; niemand minder als Mitski is de naam die we naast Gavin horen. Het tweede deel van het album is iets meer ingetogen maar niet minder interessant om te ontdekken. Het semi-akoestische ‘Sketches’ raakt je in je ziel, het met een “twang” gezongen en met country-invloeden doorspekte ‘Inconsolable’ krijgt door de harmonieuze samenzang en fiddle “karakter” en Katie weet de groezelige gitaar op ‘Sweet Abby Girl’ in toom te houden. Voordat er met het ijzersterke ‘Keep Walking’ en het akoestische ‘Today’ wordt afgesloten is er nog het dromerige ‘Sparrow’, ook één van de hoogtepunten. Het minimalistische nummer met een fraaie gitaarlijn en wat spaarzame synths zorgt dat alles waartoe Katie Gavin in staat is nog een keer bij elkaar komt. What A Relief is een meer dan aangename verrassing. Een album waarbij ik mezelf in moet houden om niet steeds de “repeat-knop” in te drukken. Eentje voor de jaarlijstjes en hopelijk hoeven niet weer zeven jaar te wachten….. Veel luisterplezier!
