Onlangs was daar de fysieke de release van het derde album van de uit Portland, Oregon, afkomstige band Jenny ‘Don’t’ And The Spurs. Ondanks een aaneenschakeling van rampzalige gebeurtenissen zoals stemproblemen voor zangeres Jenny en een gecrashte harddisk waar alle opnamen opstonden is daar nu Fire On The Ridge.
Allemaal hun eigen muzikale rugzak
De band is een verzameling van muzikanten die allemaal hun sporen verdiend hebben en in één of meerdere bands hebben gespeeld. Leadzangeres Jenny heeft een verleden bij de band Don’t en zo brengt elke bandlid haar of zijn muzikale bagage mee en hebben ze allemaal hun inbreng. Fire On The Ridge is hun derde album en de elf nummers tikken een kleine 33 minuten speeltijd aan. Je zult als luisteraar echt even naar adem moeten happen want Fire On The Ridge kent feitelijk slechts één moment van rust en dat is ‘Friday Night’. Deze zwoele ballad past perfect bij de zoetgevooisde stem van Jenny en een vergelijking met muziek van de grote Patsy Cline ligt op de loer. Verder kun je gerust achterover gaan zitten of juist proberen mee te bewegen, genieten van de muziek en misschien niet op zoek gaan naar die diepgaande betekenis……
Van de prairie van Wyoming naar de Arizona-desert
Het album is min of meer een blend van Rock ‘n ‘Roll, Country en ‘Rockabilly’; het aanstekelijke ‘California Cowboy’ zou zo maar op de soundtrack van Grease kunnen passen, met ‘Johnny Vagabond’ wanen we ons oprecht op de prairie ergens in Wyoming en bij ‘Foolish Lies’ keert Jenny met haar gezelschap iets meer terug naar de traditionele Country en horen we haar zelfs een deuntje jodelen. Daar tegenover staan echt heerlijke uptempo nummers die met Rockabilly en Rock ‘Roll doorspekt zijn zoals het swingende ‘Be The Only One’, het iets lichtvoetigere ‘Restless Moon’ en bij ‘Train Ticket’ krijgen we diep respect voor de snelheid waarmee Jenny haar tekst zingt en haar ademhaling onder controle houdt. De charme van deze plaat komt ook uit een soort van puurheid en rauwheid waarmee de nummers op de plaat zijn geslingerd zoals het korte maar zeer intense ‘Trouble In My Mind’. Bovenal willen we de rol van gitarist Christopher March vermelden want mede door zijn gitaarspel wordt de afsluiter, Queen Of The Desert’, tot hoogtepunt van Fire On The Ridge gepromoveerd. Het nummer heeft een wat cineastisch karakter waarbij je jezelf oprecht ergens in de Arizona-desert waant. Een album dat een veel breder publiek dan alleen Country-liefhebbers zal aanspreken en dat echt een glimlach op je gezicht tovert. Veel luisterplezier!
