The Heart Is Asymmetrical is de titel van het nieuwe album van de muzikale en artistieke duizendpoot Janne Schra dat onlangs uitkwam.

Room Eleven en de solocarrière

We kunnen gerust stellen dat Janne een creatieveling is. Ze groeide op in Huizen en na haar studie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht had ze succes als frontvrouw van Room Eleven. Nadat in 2009 deze band ontbonden werd richtte ze haar pijlen op onder andere het schilderen maar inmiddels kunnen we vaststellen dat Janne een handvol soloalbums op haar naam heeft staan waarvoor ze breed waardering ontving. Vorig jaar was daar zelfs nog in de vorm van een Edison de erkenning voor haar Nederlandstalige album In De Regen. Voor dit nieuwe album The Heart Is Asymmetrcial koos de 41-jarige Janne de samenwerking met producer Adam Bar-Pereg (o.a. Benny Sings)  met als centrale thema meer je intuïtie te moeten volgen en perfectie los te laten.

Soul georiënteerd

Toch is het lastig om dat uitgangspunt te hanteren als je wel een nieuwe plaat wilt maken want je wilt toch een aansprekend eindresultaat afleveren. Op The Heart Is Asymmetrcial heeft Janne in de dertien nummers een balans gevonden waarbij ze ook terugvalt op een tweetal covers. ‘Babylon’ (David Cray) krijgt een zeer smaakvolle interpretatie, mede door het koortje waardoor het wat gospelelementen meekrijgt en de tweede cover is het alom bekende “I Go To Sleep’ dat we nog kennen als een hit van The Pretenders.  De overige elf liedjes zijn eigen producties die we toch wel als Soul georiënteerde Pop kunnen bestempelen met een wat elektronische sound. Ze opent met het balladachtige ‘High Five’ en meteen voelt de Soulvibe als een warme deken aan. Vervolgens is daar het ijzersterke en sensuele ‘Underneath’ waar Janne zich vocaal van haar beste kant laat horen en het uptempo en dansbare ‘Five Years’.

Muzikale kameleon

Zo geeft Janna op het eerste deel meteen haar (hernieuwde) visitekaartje af. ‘End Of An Era’ is wat elektronisch maar erg soulvol, ‘Kiss & Cry’ is flinterdun met een fraaie baslijn maar echt spannend wordt het bij het rustige en innemende ‘Sagittarius’.  En zo ontpopt Janna zich als een veelzijdig muzikaal talent (kunnen we nog van talent spreken?) en verkent zij als een soort kameleon verschillende uithoeken van het muzikale spectrum. Mede door de blazers voelt het lome ‘Easier’ wat “Jazzy” aan, terwijl ‘Strike A Pose’ op wat zwaar aangezette elektronica leunt. Richting het einde is daar met ‘Let It Happen’ nog een aansprekend nummer; fraaie melodielijn, funky klinkende gitaarriff en die toch wel overtuigende en warme stem van Janne. Met The Heart Asymmetrcial schrijft Janne een nieuw hoofdstuk binnen haar muzikale catalogus. Veel luisterplezier!