Jan Verstraeten – Violent Disco
Laat je vooral niet afschrikken door de cover van het debuutalbum van de Belgische creatieve duizendpoot Jan Verstraeten, want Violent Disco is een bijzonder fraai album geworden. Violent Disco is zo’n album waarbij de cover misschien afschrikwekkend werkt en waarbij je het gevoel hebt dit schijfje toch maar even links te moeten laten liggen. Maar na enkele luisterbeurten kunnen we niet anders concluderen dat we hier met een fraai album te maken hebben waarbij knap uitgewerkte melodielijnen en arrangementen voor een fijne luisterervaring zorgen.
Een blend aan muziekstromingen
Enkele jaren terug was daar de EP Cheap Dreams en bij de Belgische singer/songwriter, dichter en kunstenaar stonden plannen in de steigers om een volwaardig album uit te gaan brengen. Tot de pandemie zijn intrede deed en de wereld stil kwam te staan. “Silent Disco” werd een alom bekend begrip en met dit album wilde hij juist een tegengestelde richting realiseren met als gevolg wanneer de wereld weer open zou gaan men ook daadwerkelijk los zou kunnen gaan op dit album. Resultaat, een rijk georkestreerd album met een blend aan muziekstromingen. Zo krijgen we met de met strijkers omgeven openingstrack ‘Vampire In My Bed’ een stukje onvervalste soul voorgeschoteld en ‘Gone Gone Gone’ wordt opgesierd door een weelderige blazerssectie.
Ik voel me een toerist
En zo wordt al snel duidelijk dat de Belg diverse hoeken van het muzikale spectrum opzoekt waarbij het duidelijk is dat hij een voorliefde heeft voor het melancholische geluid van strijkers. Zelf zegt hij hierover; “Ik ben een beeldend kunstenaar in hart en nieren, ik voel me bijna een toerist tussen andere muzikanten. Een regisseur of een schilder, verdwaald in de wereld van de muziek. Maar dat is waar ik van hou: onbevangen nieuwe werelden binnenstappen en ontdekken’”. Çry Baby’ begint met een dialoog tussen een kindje en zijn moeder maar wordt gaandeweg knap uitgebouwd maar het is toch de titelsong die alleszeggend is; het begin is dan nog weifelend maar uiteindelijk overwint de opzwepende beat.
Britney Spears cover
Tussen al dat muzikale geweld zijn er ook enkele “kleine” nummers te bewonderen; Op het haast lieflijke ‘Ice Dreams’ wordt een sprookjeswereld gecreëerd, bij het verder instrumentale en melancholische ‘It’s Like A Movie’ horen we kinderstemmetjes en ‘Flu’ begint met een deuntje uit een muziekdoosje. Maar het meest bijzondere nummer is toch wel zijn interpretatie van Britney Spear’s ‘Hit Me Baby’; de tekst en het meezinggehalte blijft in stand maar het arrangement is waanzinnig toegepast op de stijl van …… inderdaad, Jan Verstraeten. Bij het laatste nummer, ‘I Wanna Be Forgotten’, keert Verstraeten helemaal terug naar de basis; achter de piano is dit wel een heel mooi voorlopig “farewell”! Laat je dus niet misleiden door de cover maar verleiden door de muziek. Veel luisterplezier.
