Hij mag dit jaar 50 kaarsjes uitblazen! Sam Beam, wij kennen hem uiteraard als Iron & Wine, is na een relatieve stilte van 7 jaar! eindelijk terug met een nieuwe, zevende studio-album, getiteld Light Verse.
Een creatieve blokkade
De stilte was relatief want in 2019 was daar het toch wel verrassende Years To Burn dat hij samen opnam met Calexico, maar verder was het stil rondom de singer/songwriter en multi-instrumentalist. We hebben de pandemie gelukkig alweer wat jaren achter ons gelaten maar bij Beam zorgde deze periode voor een soort van creatieve blokkade. Zelf zegt hij hierover: “I feel blessed and grateful that I and most of my friends and family made it through the pandemic relatively unscathed compared to so many others, but it completely paralyzed the songwriter in me.” Gelukkig hervond de in South Carolina geboren Beam zich en omringde zich vervolgens met enkele klasse-muzikanten, om dit weer ijzersterke album in die zo karakteristieke stijl af te leveren. En dat zijn stijl herkenbaar is blijkt wel als het album met ‘You Never Know’ wordt geopend; een subtiel en aanstekelijk Folkliedje dat zich tot een prachtige, kleurrijke voorjaarsbloem ontvouwt als de strijkers worden toegevoegd.
Sterk Folk getint album
De bebaarde Beam heef zich sinds zijn debuutalbum The Creek Drank the Cradle uit 2002 altijd binnen het Folk-rock genre begeven en op Licht Verse trekt hij die lijn door. Wel kunnen we vaststellen dat hij zich meer in het muzikale spectrum van Folk begeeft en de “Rock” wat links laat liggen, maar toch zijn er wel hele mooie, wat meer uptempo nummers terug te vinden. Luister maar naar ‘Anyone’s Game’, dat zelfs een vleugje Oosterse sferen ademt en verder is er natuurlijk het vrolijk klinkende ‘Sweet Talk’, waarbij het lastig is om het refrein niet mee te neuriën of zingen. Beam grijpt dus regelmatig terug naar mooie, Folk getinte liedjes zoals ‘Cutting It Close’, met fraai gitaarspel van de Amerikaan, aangevuld met vocale harmonieën op de juiste momenten. Toch is ‘Taken By Surprise’ misschien wel het hoogtepunt van dit nieuwe album; op dit gevoelige maar warme nummer gaat het over die relatie die zo mooi begon maar uiteindelijk uit elkaar spatte…..(“If she ever comes back around / For something she forgot / Or maybe take me for a ride / I don’t get taken by surprise anymore”).
Een 26 koppig! strijkorkest
En wat te zeggen over ‘All In Good Time’, een duet met Fiona Apple, dat absoluut tot één van de beste nummers van dit jaar wordt gepromoveerd. De stemmen van Sam en Fiona kleuren prachtig bij elkaar en ook hier is de bijdrage van het maar liefst 26 koppige! strijkorkest mede bepalend. En dan is er natuurlijk nog het zeven minuten durende ‘Tears That Don’t Matter’, het nummer dat zich minuut na minuut verder ontvouwt en zich als een soort epos op dit album heeft genesteld met een prachtige climax als eindresultaat. Verder is er nog het minimalistische ‘Yellow Jacket’ en natuurlijk mag de heerlijke afsluiter ‘Angels Go Home’ niet onvermeld blijven. Nog één keer een vloeiende melodielijn, een fraaie tekst en naast het subtiele gitaarwerk van Beam de weelderig aanwezige strijkers. Het was lang wachten maar met Light Verse levert Iron & Wine een prachtig, karaktervol en indringend album af dat het beste tot zijn recht komt als je het integraal luistert. Dit is er één voor de jaarlijstjes. Veel luisterplezier!
