Tja, je kunt er niet omheen en dat is gelijk ook weer het struikelblok van deze band uit Dublin. Gelukkig gebruikt Elijah Hewson zijn gewone naam om de link naar zijn vader zo klein mogelijk te houden. Maar wanneer hij gaat zingen horen en de muziek van Inhaler beluisteren komen we toch snel tot de associatie van een U2 2.0.

Met ‘Eddie in the Darkness’ weet de band een lekker herkenbaar geluid te produceren. Muzikaal ligt het in de indie pop sound maar dan van deze tijd. Hiermee kan de band uiteindelijk een eigen identiteit opbouwen. Met het poppy ‘Billy (Yeah Yeah Yeah)’  spreken ze het massa publiek aan dat live mee kan gillen. Al zijn de songs met verhaal over het algemeen sterken. Zo zijn ‘Your House’, ‘Again’ en ‘A Question of You’ lekkere songs die dit album kleur geven. Op een gegeven moment zijn de composities herkenbaar in de herhaling. Hierdoor worden songs van het tweede deel van album minder verrassend. Al wil dat niet zeggen dat ze minder van kwaliteit zijn. Zouden ze eerder op het album staan was het ook goed. Met Still Young gaat de band er even voor zitten om als een Bryan Adams die vanaf de eerste klanken er vol voor gaat.
Prima album van Inhaler en men weet langzaam van het U2 vergelijking af te drijven. Al is de jongere generatie wellicht meer bekend met Inhaler en is U2 voor de boomers.

Inhaler staat 10 mei in Ziggo Dome te Amsterdam