#4 is de titel van het nieuwe, vierde album van Illuminine, de artiestennaam van de 34-jarige Belgische muzikant en componist Kevin Imbrechts. Opnieuw neemt hij ons mee in zijn gedachtenwereld met als resultaat een mysterieus en Ambient-achtige droomwereld.

Gitaren en pedalen

De in Leuven woonachtige Imbrechts bracht in 2015 zijn debuutalbum onder de artiestennaam Illuminine uit. Toen met #1 als titel dus de Belg is in ieder geval consequent en houdt het logisch. Zijn muziek laat zich het best omschrijven als een combinatie van Ambient Synthpop met elementen uit de Progrock en Neo-classisisme. Het project begon jaren geleden heel bescheiden. Imbrechts experimenteerde met gitaren en enkele stijleffectpedalen maar het idee om zelf muziek uit te brengen was niet concreet en nog ver weg. Aangespoord door o.a. Chantal Acda (o.a. Isbells) trok hij de stoute schoenen en aan nam contact op met Sigur Rós, dé meester in deze muziekstijl. Tot zijn eigen verbazing reageerde Birgir Jón Birgisson, de geluidstechnicus van de band, positief en bood aan een eerste album te completeren. De rest is geschiedenis en er zouden nog twee albums volgen van Imbrechts met de samenwerking met Birgisson; hoe origineel met de titel #2 en #3, en beiden konden rekenen op positieve kritieken.

Autisme

Opener en het eerder als single uitgebrachte ‘Eunoia’s Theme’, waar we Imbrechts fraai op gitaar horen spelen, herbergt misschien ook wel het centrale thema van dit album. In 2017 werd er een autismespectrumstoornis bij Imbrechts vastgesteld en daarmee vielen wel heel veel zaken, ook uit zijn jeugd, op zijn plek. #4 gaat in hoofdlijnen over dit onderwerp en zelf zegt hij hier het volgende over: “Het is dus echt míjn wereld in míjn hoofd. En het voelt mooi om daar te vertoeven, als ik het even moeilijk heb gehad. Het geeft rust en geborgenheid. Wat er ook gebeurt in mijn leven, ik kan er altijd naar terug grijpen”. Imbrechts waagt zich niet aan zingen dus bij die nummers van Illuminine waar een stem wenselijk is vraagt de Belg hulp van vrienden en op #4 zijn dat de Amerikaans-IJslandse Hannah Corinne,  Pieter van Dessel (Marble Sounds), Silke Janssens (Shellter) en Vincent Coomans. Laatstgenoemde horen we bijvoorbeeld terug op ‘Catch The Night In Marble’.

Soundtrack

Zo heeft ook #4 dat Ambient-achtige karakter waardoor er een sluier van mysterie over dit album hangt. Nummers als ‘Echo, At Last’, ‘Nemesis’, ‘Ellipse’ en afsluiter ‘Dualisms’ zouden helemaal niet misstaan als soundtrack van een kwaliteitsfilm. De gezongen nummers vormen dan ook een prima balans en zorgen voor weer een andere dynamiek. ‘Before The Sounds’, met een haast fluisterende Pieter van Dessel, ontneemt je je adem terwijl de wat hogere stem van Silke Janssens ‘Minerals’ juist een verlichtend karakter meegeeft. Op dit laatste album heeft Imbrechts persoonlijk de regie gepakt; hij schreef, produceerde en mixte de plaat helemaal in zijn eentje. Eindresultaat is een wederom prachtig, weids, sfeervol en haast sereen klinkend album. Veel luisterplezier!