Dit weekend kwam het album Easy Tiger uit, het resultaat van een samenwerking tussen de Brit Ian Siegal en de Amerikaan Johnny Mastro. Voor velen zal dit geen opzienbarend nieuws zijn maar bij vele Blues-liefhebbers zal met deze samenwerking een wens in vervulling zijn gegaan.
“Vuig”
Vooral de Brit Siegal heeft een niet aflatende behoefte om platen uit te brengen en heeft zo’n beetje op alle toonaangevende festivals in de wereld gestaan. Zijn rauwe, doorleefde stem in combinatie met zijn onversneden gitaarwerk zorgen dat hij inmiddels naam en faam heeft opgebouwd binnen de Blueswereld. De Amerikaan Mastro staat bekend als een mondharmonica-virtuoos en de combinatie van beide vakmannen staat wel garant voor een album waar Blues, Bluesrock en zo nu en dan wat Rock ’n Roll elkaar ontmoeten waarbij de omschrijving “vuig’ met dikgedrukte letters passend is. Bijgestaan door een driemansband is het een album geworden met een ongelofelijke intensiteit waarbij er elf tracks zelf geschreven zijn en we slechts twee covers terugvinden; ‘Baby, You Can Get Your Gu’ van Earl King en ‘I Won’t Cry No More” van Carlos Guitarlos’.
Stuwende en dampende Bluesrock
Eén van de hoogtepunten en illustratief voor de muziek op Easy Tiger is ‘Wineheaded’, een nummer waarmee we al eerder kennis maakten. De gitaarriff is vet en donker, de stem van Siegal is rauw en Mastro’s mondharmonica krijgt alle ruimte op die stuwende nummer. Dit is waar het op Easy Tiger om draait; stuwende, dampende en vuige Bluesrock zonder franje. Puur en direct! Opener ‘Four on the Floor’ was ook al eerder uitgekomen dus de richting zou bekend moeten zijn en nummers als ‘Quick To Gun’, ‘Who’re In Church’ en ‘Balling The Jack’ houden het energieniveau vast. Soms ligt het tempo zo hoog dat de scheidingslijn tussen Bluesrock en Rock ’n Roll flinterdun wordt. Luister maar eens naar het opzwepende ‘Baby You Can Get Your Gun’ en ‘Dog Won’t Hunt’. Maar hoe we het ook noemen, de synergie werkt en het eindresultaat is even verbluffend als doeltreffend.
Een Brit en een Amerikaan vinden elkaar
Siegal en Mastro worden op dit album dat als een “one take” klinkt bijgestaan door een ijzersterke band; Smoke Brown (gitaar), Josh Kerin (bas) en Chris Davis (drums) zorgen dat de beide heren kunnen excelleren. En dat geld niet alleen voor de uptempo nummers maar ook bij het rustigere werk zoals het rauwe ‘No Mercy’ waarbij we ons in de moerassen in de zuidelijke staten van de VS wanen. Ook een track als ‘Quick to Gun’ met de vervormde stemmen is intens, ‘Emperor’s New Clothes’ is verhalend en de afsluiter ‘Oedipuss’ is zelfs wat “funky” en dansbaar te noemen. Easy Tiger is een ongepolijste diamant, een album vol muziek die op de plaat is gezet alsof het recht uit het hart komt. Je hoeft geen Bluesliefhebber te zijn op dit album op waarde in te kunnen schatten. Veel luisterplezier!
