In 2022 was daar ’Full Circle’, de single afkomstig van hun debuutalbum Dark Eyes, waarmee de Canadese Indierockband wereldwijd hoge ogen gooide en dat sinds die tijd vaak als laatste toegift tijdens de enerverende concerten wordt gespeeld. Nu, een decennium later is de band terug met hun nieuwste album Salt.
Terug naar de oorspronkelijke bezetting
Met de komst van Isaac Symond wed Half Moon Run een viermansformatie en de band uit Montreal bouwde de afgelopen 11 jaar gestaag aan hun fanbase. Feitelijk is Salt eigenlijk pas hun vierde album want de band laat niets aan het toeval over als het gaat om het uitbrengen van een nieuwe release. Ze worden geroemd om hun complexe en boeiende melodielijnen die ze verwerken in hun liedjes waarbij expressieve percussie en vocale harmonieën tot het handelsmerk zijn gaan behoren. Niet vreemd want Devon Portielje, Conner Molander en Dylan Phillips zijn feitelijk allemaal multi-instrumentalisten en daarnaast worden de arrangementen vaak versterkt door de fraaie groepsharmonieën. Na het laatste album A Blemish In The Great Light besluit Symonds de band toch te verlaten en is de band weer gereduceerd tot een trio in de oorspronkelijk bezetting. In samenwerking met Connor Seidel, met wie HMR al eerder werkte, kijkt de band achterom en oude, nog niet uitgewerkte nummers vinden hun weg naar dit nieuwe album alsmede compleet nieuw werk. Resultaat is een herkenbaar typerend Half Moon Run-album met elf meeslepende tracks.
Oud, herschreven en nieuw werk
Ondanks de pandemie heeft de band sinds het uitbrengen van A Blemish In The Great Light niet stilgezeten. Ze brachten enkele EP’s uit en een album vol ‘Isolation”-versies en ontvingen de afgelopen jaren enkele Juno-Awards. Salt opent meteen sterk met ‘You Can Let Go’ dat na een wat nerveus, wat repeterend begin gaandeweg knap wordt uitgebouwd en de kenmerkende stem van Portielje klinkt weer vertrouwd. Vervolgens is daar ‘Alco’, ook weer zo’n nummer dat ogenschijnlijk eenvoudig lijkt maar bij elke luisterbeurt nieuwe geheimen prijsgeeft. Overigens is dit eigenlijk een “oudje” en het nummer is opgebouwd uit een ukelele-riffje dat Portielje een kleine tien jaar geleden ergens in Thailand schreef. Het wat lichtvoetige en catchy ‘Hotel In Memphis’ doet een beetje denken aan ‘Jello On My Mind’ van het vorige album, maar de strijkers zijn echt op dit album! Met de vooruitgesnelde single ‘9Beat’kregen we al een voorproefje en dit nummer met expressief uitgebouwde percussie zal waarschijnlijk de komende tour tot een favoriet uitgroeien.
Veelzijdig, creatief en boeiend
Op elk album komen we waaierige en weelderige ballads tegen die ondersteund worden met subtiel gitaarspel en fraaie synths en percussie. Ook op Salt krijg we enkele prachtexemplaren voorgeschoteld zoals ‘Everyone’s Moving Out East’ (met een fluitende Portielje), het fraaie ‘Heartbeat’ en ‘Dodge The Rubble’ waar strijkers en de harmonieën voor een extra dimensie zorgen. Het wat zware en melancholieke ‘Gigafire’ dat de klimaatproblematiek aanroert is één van de hoogtepunten van het album ( This could be our very last chance / Before it’s gone forever / This could be our very last chance / This time’s not like the others). Zo blijft Salt herkenbaar, boeiend zoals bij de innemende titelsong en soms zelfs verrassend zoals bij ‘Goodbye Cali’, misschien wel één van de favoriete nummers. Met de ingetogen en breekbare afsluiter ‘Crawl Back In’ komt er een waardig slot aan dit wederom veelzijdige ijzersterke album van een band die in alle opzichten volwassen is geworden! We kunnen niet wachten op de heren in november live aan het werk te zien. Veel luisterplezier!
