Het is vijf jaar geleden dat het vorige album Evening Machines van Gregory Alan isakov uitkwam. Nu is daar eindelijk die opvolger met nieuw werk en keert hij met Appaloosa Bones terug naar zijn sierlijke Folk.
Naast singer/songwriter is Isakov ook een “farmer”
Het verhaal van Isakov is bekend. Geboren als Zuid Afrikaan verhuisde hij in 1986 naar Philadelphia waar hij verder zijn jeugd doorbracht en opgroeide. Inmiddels woont hij al jaren in Boulder, Colorado waar hij naast singer/songwriter ook een lokale “farmer” is en wiens producten je bij de lokale restaurants en de voedselbank terug kunt vinden. “I set out to make a folky, small lo-fi rock ’n’ roll record” vertelde hij onlangs in een interview over zijn intenties voor dit nieuwe album, maar het liep toch even wat anders. Isakov heeft zich sinds zijn debuut Rust Colored Stones uit 2003 muzikaal steeds opnieuw uitgevonden of doorontwikkeld; het is maar hoe we het bekijken. Uiteenlopend van eenvoudige, Folkachtige melodielijnen tot wat breder gearrangeerd én genuanceerd; door de jaren heen heeft hij prachtige albums afgeleverd waarbij zijn teksten steevast wat diepgaander zijn dan een gemiddelde plaat.
Metafoor voor ons allemaal
Het album heeft met ‘The Fall’ een verrassende maar geweldige opener; het nummer is wat rijker gearrangeerd dan de rest van het album met knap banjo- en ukelele-spel dat het verhaal verteld van een trapezekunstenaar. Uiteindelijk is het nummer een soort van metafoor voor een ieder van ons die moeilijke tijden overwint; “We All Break A Little / And Everybody Keeps Saying / ‘Get Up, Get Up”. Zelf vindt hij dat ‘The Watchman’ en ‘Mistakes’ een soortgelijk gevoel overbrengen maar dat is natuurlijk aan de luisteraar. Alle drie bestaan uit vakkundig gestapelde muzikale laagjes en smaakvolle arrangementen en die prachtige stem van Isakov. De nummers beginnen vaak heel klein en rustig met een ogenschijnlijk eenvoudige piano of banjo en worden dan knap uitgebouwd. Ook op dit nieuwe album omringde Isakov zich met vrienden in zijn “schuurstudio” die hem muzikaal bijstaan zoals Danny Black & Leif Vollebekk, zijn broer Ilan en anderen.
Kamervullend
Op ‘Before The Sun’ begeleidt hij zichzelf op banjo en gaandeweg wordt het nummer wel uitgebouwd maar toch weet hij die uiterst intieme sfeer vast te houden. De viool zorgt voor nog wat extra melancholie. Nummer als ‘Silver Bell’, ‘Terlingua’ en ‘Miles To Go’ zijn kamervullend ondanks het lage tempo. Want dat is natuurlijk de kracht van de in Johannesburg geboren Isakov; nummers schrijven die het prima doen als achtergrond maar evengoed een ideaal doelwit zijn voor de geoefende muziekliefhebber en luisteraar. Zo is Appaloosa Bones dan ook waarschijnlijk de terechte titelsong. Een prachtig nummer met adembenemende stiltes gecombineerd met complexe arrangementen en die de bijzondere stem van Isakov als het ware dragen.
Een écht luisteralbum
Zoals gezegd neemt Isakov zijn tijd voor het uitbrengen van albums want gemiddeld worden albums met een tussenpauze van een kleine vijf jaar uitgebracht. Met Appaloosa Bones keert hij terug naar het singer/songwriter genre en het album leent zich bij uitstek voor een roadtrip. Verder is dit ook weer zo’n album dat je het beste als album moet benaderen. Dus geen “track-in-een-Spotify” lijstje maar durf jezelf onder te dompelen in dit Folkbad van elf nummers. Met het ijzingwekkend mooie ‘Sweet Heat Lightning’ noemen we het hoogtepunt van het album en hier leveren Aoife O’Donovan en Bonnie May Paine nog een vocale bijdrage. Met ‘Feed Your Horses’, dat door subtiele strijkers wordt ondersteund, sluit Isakov zijn nieuwe album af. Appaloosa Bones is een heerlijk album dat onthaast en wordt verheven tot een meer dan prettige luisterervaring. Veel luisterplezier!
