Na een afwezigheid van zes jaar is Gold Panda terug met een nieuw album. De in Berlijn woonachtige Britse singer/songwriter en producer slaat met The Work nieuwe wegen in binnen de Elektronsiche muziek.

Een soort van elektronische tederheid

Ook voor Derwin Dicker alias Gold Panda waren de afgelopen jaren lastig vanwege de pandemie en daarnaast is hij ook nog vader geworden. Die pauze heeft naar onze mening geen slechte invloed gehad want met The Work levert de Brit een ijzersterk instrumentaal, dromerig  elektronisch album af. Dicker opent met het korte ‘Swimmer’; alsof je naar een oude analoge bandopname luistert is er de ruis op de achtergrond maar meteen wordt je dankzij de minimalistische benadering gegrepen door de spanning. De gecreëerde sfeer wordt bij ‘The Dream’ verder uitgebouwd; ook een heel fijn dromerig nummer met op de achtergrond wat triphop elementen maar hier voegt Dicker wat meer laagjes toe zodat het nummer zich ontvouwt tot een meer dan aangenaam Folktronica nummer. De elektronische nuances die de Brit in zijn nummers aanbrengt zorgen voor meer diepgang maar op de een of andere manier behouden de nummers een soort tederheid. En zo laveer je naadloos door het album met hier en daar een verrassing zoals bij ‘The Corner’. Hier horen we ineens wat tekst waarmee Dicker ons op het verkeerde been zet want het blijkt hier om een sample te gaan van Dean Friedman’s ‘Lydia’.

Onconventionele melodielijnen

Met ‘I’ve Felt Better (Than I Do Now)’ krijgt het album een verrassende wending; door de beat en de samples past dit nummer perfect binnen de Berlijnse muziekscene en hier doet Dicker oprecht een poging om ons naar de dansvloer te krijgen. En ook nu kiest de Brit gaandeweg voor wat meer onconventionele structuren en melodielijnen. Ook ‘Plastic Future’ heeft die ingehouden beat en bij ‘New Days’, waar we ook weer die ruis horen, pakt hij terug naar het minimalisme. ‘Arima’ klinkt haast teder en filmisch en bij ‘Chrome’ horen we tot onze verbazing ineens een sitar. ‘The Want’ opent met wat geïmproviseerde jazz en wordt later uitgebouwd met piano en percussie en bij de haast medidatieve afsluiter ‘Joni’s Room’ komt alles nog een keer bij elkaar. The Work is een logisch vervolg op Good Luck And Do Your Best uit 2016 en voelt haast als een subtiele, virtuose meditatie die gevormd wordt door synths en elektronica. Een plaat die na elke luisterbeurt beter wordt en waar altijd nieuwe elementen in te ontdekken zijnn. Veel luisterplezier.