Hoewel de female band Goat Girl als post punk act werd bestempeld is hier maar weinig van over. Het nieuwe album kent meer een indie sound dat op zoek gaat naar de grenzen van geluiden klanken.

Met de ruwe klanken en heldere melodielijnen in ‘Tonight’ en ‘Play It Down’ of de samenzang in ‘Motorway’ maakt het album erg divers. De doordringende sounds en met hypnotiserende drums met onderliggende klanken wordt er voor ieder song een bedje gelegd. Hierover wordt een melodielijn of instrumenten over heen gelegd en dat wordt gekleurd met mooie female zang en samenzang. Het maakt het piano nummer  ‘Take it Away’ tot een juweeltje. Niet alleen dat het zang gedeelte hier helemaal samenkomt, maar ook  de eenvoud van het liedje met piano en strijkers die de compositie dragen. Dit trekt men door met ‘Patry Faces’. Terwijl de band in het begin van het album  met ‘Ride Around’ en ‘Words Fall Out’ steviger uit de hoek kwam.

Het experimenterende  ‘Jump Sludge’ geeft de oude sound van Goat Girl weer, al blijf ik meer hun klanken van ‘Sleep Talk’ waarderen. Ook hier is een ruw tintje in te vinden waardoor de rode draad in het album wel eens wat zoek is. Deze diversiteit brengt het album niet als een geheel, al kun je hier natuurlijk je eigen wenslijstje van maken….