De afgelopen drie decennia heeft de Amerikaanse zanger, songwriter, gitarist en producer Gary Louris een muzikale nalatenschap opgebouwd waar feitelijk niemand omheen kan. Vorige week zag zijn nieuwste album Dark Country, een regelrechte liefdesverklaring aan zijn vrouw Stephanie, het daglicht.
Frontman van The Jayhawks
In 1992 leerde deze recensent Louris kennen. Het album Hollywood Townhall van de Amerikaanse Alt-country band The Jayhawks kwam uit en zou uitgroeien tot één van meeste legendarische en toonaangevende albums in dat genre. Louris was samen met Marc Olsen verantwoordelijk voor het geluid van de band die nog steeds bestaat maar de inmiddels 69-jarige Amerikaan heeft ook tal van andere (samenwerking)projecten achter zijn naam staan. Verder is Dark Country, na Vagabonds (2008) en Jump For Joy (2021) alweer zijn derde soloalbum. Zelf zegt hij over dit album: “It is a love letter to my wife Steph, plain and simple. It was written and recorded in my little studio in our home in the mountains of Quebec. It is the most intimate and straight forward record I have ever made. Period. Just me in a room with my songs and you the listener. I am not typically an autobiographical lyricist but these songs are as literal as can be… all directed to my love”.
Een echt soloproject
Natuurlijk kun je ook bij Dark Country haakjes maken en verbindingen leggen naar de muziek van The Jayhawks maar dit album klinkt wel anders. Het is directer, minder georkestreerd en het is Louris die we als soloartiest horen. Met een vleugje Dylan opent hij met het meeslepende ‘Getting Older’ en de richting van Dark Country wordt meteen duidelijk; een akoestische gitaar en een piano aangevuld met een mondharmonica en die altijd herkenbare stem. De fraaie opener wordt vervolgd met het Folkachtige ‘Couldn’t Live A Day Without You’ voor we met het met fraai gitaarwerk omgeven ‘Dead Porcupine’ één van de hoogtepunten noemen. Soms wordt Louris muzikaal bijgestaan zoals bij de pianoballad ‘By Your Side’; hier zorgt Eleanor Whitmore voor het strijkersarrangement. Bij ‘Blow ‘Em Away’ horen we mede Jayhawk-bandlid Stephen McCarthy op de pedal steel en zelfs zijn vrouw “Steph”, voor wie die album bedoeld is, levert af en toe een vocale bijdrage.
Slechts één cover
En zo luisteren we naar een album dat echt als één verhaal klinkt met twaalf songs die qua gevoel en sfeer best dicht bij elkaar liggen. Akoestische nummers als ‘Redefining Love’ en ‘Listening To Bobby Charles’ zijn mooie kleinoden geworden en bij het wat melancholische ‘Better To Walk To Run’ reflecteert de Amerikaan nog maar eens. ‘Two Birds’ is nét iets ongepolijster en via het verhalende ‘Helping Hand’ komen we bij de afsluiter ‘Perfect Day’, de enige cover op Dark Country. Het origineel is van de legendarische Harry Nilsson maar deze versie van Louris is zeer geslaagd. Qua sfeer is het ook een beetje een trendbreker op dit album want het nummer is wat rijker georkestreerd en de melodie noopt Louris ook om vocaal het iets anders aan te pakken. Dark Country is een mooie plaat geworden, zoveel is wel duidelijk. Het is een Gary Louris plaat met een vleugje “Jayhawks” en een mooie liefdesverklaring. Veel luisterplezier!
