Het album van de Britse band Fischer-z is als drieluik bedoeld. De eerste twee EP s zijn het afgelopen jaar verschenen en de laatste songs zijn gebundeld in dit album. De drieluik is nu overgezet als thema waar John Watts al jaren over schrijft. De maatschappelijk en politieke invloeden en de liefde, al noemt hij dit de persoonlijke thema’s.

De nieuwe of oude liefde krijgen W dit album mooie songs mee ‘Nefertete’ of ‘This Woman and I’. prachtig beschreven songs dat een juweeltje kent in The Hamburg Beat. De tragiek van het nummer is intens en mooi.
Natuurlijk kijkt de man om zich heen en daarbij ontkom je niet aan de oorlogen. Met ‘The Plea’ dat over een Russische soldaat gaat die zijn vrienden ziet sterven. Of de vraag over hoe je themas kunt beoordelen en inschatten op de waarde wanneer de tijd verstrekt met ‘Still On The Train’.

De mens is altijd een iets ondoorgrondelijks en mooi om te observeren. Met ‘Twilight Zone’ weet Watts de situatie om te draaien en gaat het om iemand die juist niet  wil veranderen. Aanpassen aan de omgeving wat iets van je vraagt, en daarbij jezelf te blijven.
Met ‘Berta’ brengt Watts een verhaal naar voren over een milieuactiviste  die het opnam tegen de grote partijen en is daardoor vermoord.
Met het juweeltje ‘Blue Sound’ sluit Watts het album af.

Inmiddels is Watts meer als band weer actief. Daar waar voorheen de naam veranderde is de band en de familie weer tot een geheel gebracht. Hierdoor hoor je de invloeden van de bandleden meer op dit album dan zijn voorgangers. De songs zijn breder en de composities. Dat maakt het album aantrekkelijk. Divers thematisch en intens.

Het is een van de betere albums van deze band.