Goodbye Small Head is de titel van het nieuwe album van de in Chicago geboren singer/songwriter Ezra Furman. Voordat ze aan haar solocarrière begon was ze frontvrouw van Ezra Furman And The Harpoons maar we kennen Ezra natuurlijk vooral van haar soloalbums waar ze al diverse uithoeken van het muziekspectrum verkende en ze haar maatschappelijke betrokkenheid toonde.
“vanuit de dood opgestaan”
De titel is afkomstig van één zinnetje uit het Sleater-Kinney-nummer “Get Up”; het gaat over het nadenken over de dood en het ontbindingsproces van je lichaam. Ezra werd in april 2023 ziek wakker en verloor kort daarna het bewustzijn. Er kon geen duidelijke diagnose gesteld worden maar ze bleef wel ziek maar werd toch ontslagen uit het ziekenhuis. Maandenlang kon ze haar bed niet uit, was uitgeput en had constant pijn. Ze omschrijft die periode als volgt: “…variations on the experience of completely losing control, whether by weakness, illness, mysticism, BDSM, drugs, heartbreak or just living in a sick society with one’s eyes open”. Toch vond ze de kracht om te herstellen en nieuw materiaal te schrijven wat resulteerde in twaalf nummers op Goodbye Small Head. Zelf omschrijft ze dit nieuwe album als “orchestral emo prog-rock record sprinkled with samples” dat in haar geboortestad werd opgenomen met behulp van producer Brian Heck met wie ze al eerder werkte. Maar als we denken dat Goodbye Small Head uitermate donkere en zware kost is komen we toch bedrogen uit want dit nieuwe album is juist evenwichtig, divers en soms zelfs verfrissend.
Divers en genre-overstijgend
Om een beetje een gevoel te krijgen welke bandbreedte Ezra op Goodbye Small Head bestrijkt luister je bijvoorbeeld naar ‘Jump Out’ en ‘Veil Song’; eerstgenoemde is een vlammende rocksong waarin Ezra wanhopig aan de chauffeur vraagt om te stoppen en het uiterste van haar stem vraagt. ‘Veil Song’ daarentegen is een klein akoestisch en uitermate sfeervol nummer met een fijne bossanova groove dat een sfeer oproept aan een tijdperk toen uitzendingen op TV nog in zwart-wit waren. Het album is volledig met haar vaste band opgenomen waarbij ze deze keer strijkers en elektronische samples toevoegde. Luister maar eens naar de ijzersterke en rijk gearrangeerde opener ‘Grand Mal’ of het orkestrale ‘Slow Burn’. Maar Goodbye Small Head is dus zoals gezegd veel meer. Het wat psychedelische ‘Sudden Storm’ kruipt onder je huid terwijl prijsnummer ‘Power Of The Moon’ een minimalistische drumbeat als basis kent maar gaandeweg met onder andere een rockriff uit de jaren 70 knap wordt uitgebouwd.
Maatschappelijke, mondiale problemen
En zo stapelt de 38-jarige Amerikaanse alleskunner het ene boeiende nummer op het andere waarbij ze diverse muziekgenres toucheert, van Indie, via Folk naar Rock. Het zelf reflecterende ‘Submission’ is dreigend met stevige drums als fundering en zorgt dan weer voor een scherp contrast met het haast breekbare liefdesliedje ‘You Hurt Me I Hate You’. Richting het einde is er nog het adembenemende “Pop-Noir” nummer Strange Girl en uit ze haar zorgen over de mondiale ontwikkelingen en machtsverhoudingen in ‘A World Of Love And Care’; als we even naar de stand van de wereld kijken op dit moment (“Do you ever imagine a world of love and care? / What would you be doing right now if you lived there / Human dignity was supposed to be a guarantee for all For all”) begrijpen we haar volledig. Met een stevige en rock-cover van Alex Walton’s ‘I Need An Angel’ sluit Ezra haar tiende album af, ons toch wel in verroering achter latend van al dat moois dat we voorbij hebben horen komen. Goodbye Small Head is het tiende album van Ezra Furman. Eentje voor de jaarlijstjes. Veel luisterplezier!
