Wanneer de Amerikaanse rockband Extreme in de jaren 90 doorbreekt met de hits van het tweede album Pornograffity. ‘Hole Hearted’ en ‘More Than Words’. Zanger Gary Cherone maakt een uitstapje als zanger bij Van Halen waardoor Extreme op een laag pitje komt. Nu is er na 14 jaar het album Six.

Het album moet gaan aansluiten bij de tijd van toen. Wanneer de ondergewaardeerde gitarist Nuno Bettencourt de ruimt krijgt maakt hij prachtige liedjes. Met popsongs als ‘Other Side of the Rainbow’, een kwetsbaar liedje op een akoestische gitaar  ‘Small Town Beautiful’ tot het stevige werk waaronder het openingsnummer ‘Rise’. Alle rock ingrediënten zijn er weer en Extreme levert dan ook een album dat aan alle verwachtingen voldoet.
Het is wellicht het beste album sinds hun succesalbum. Met de ruimte die Bettencourt krijgt ligt de nadruk soms wat te veel op de solo’s. Met een lekkere bas is ‘The Mask’ een spannend nummer met een lekkere drive. Cherone laat horen dat hij weldegelijk een goede rockzanger is, al was het niet even passend voor VanHalen. De hele hoge klanken van ‘Jump’ en Aon’t Talking About Love’ werden niet gehaal, maar de ruwe zangstijl van de man is zeker passend met wat hij nu doet.  ‘X Out’ en ‘#Rebel’ en ‘Here’s To The Losers’ gaan er weer in als zoete koek.

Bettencourt verrast niet omdat hij gewoon een goede gitarist is met een heerlijke sound, waardoor de band vleugels krijgt en met SIX een prima plaat aflevert.