Safe To Run is het vierde album van de Amerikaanse singer/songwriter Esther Rose. Sinds de release van haar debuutalbum This Time Last Night uit 2017 is haar muziek qua sound duidelijk veranderd. Konden we de eerste twee album nog als “Country” labelen, het alom gewaardeerde derde album How Many Times (2021) liet al een duidelijke verschuiving zien en op Safe To Run horen we een steeds meer onderscheidend geluid.
Ze laat New Orleans achter zich
De van oorsprong uit Michigan afkomstige Esther verbleef een decennium lang in NOLA, oftewel New Orleans voor kenners zullen we maar zeggen én absoluut één van de muzikale hoofdsteden op dit moment. Twee jaar geleden gooide ze het roer om, ging de uitdaging aan en verhuisde naar Santa Fé en gebruikte de afgelopen jaren om het materiaal voor Safe To Run te schrijven. Universele thema’s als klimaatverandering en seksisme worden aangesneden. Opener ‘Stay’ is exemplarisch voor de muzikale reis die ze de afgelopen twee jaar afgelegd heeft. Ze liet New Orleans, toch één van de muzikale bakermatten van de VS, voor wat het was en verhuisde naar Santa Fé, New Mexico. Het grotendeels akoestische nummer wordt gedragen door de stem van Esther en krijgt wat extra kracht door de bijdrage van John Shadidop op de pedalsteel. Vervolgens is daar ‘Chet Baker’, een nummer dat ons qua “vibe” doet denken aan Sheryl Crow in haar jongere jaren. In dit aanstekelijke nummer haalt de singer/songwriter herinneringen op toen ze ongeveer 23 jaar oud was. Met ‘Spider’, het eerste nummer dat ze voor dit album schreef, en voorzien van een fijne “twang”, sluit ze het eerste deel af. Ook nu weer een fijne midtempo melodie met op het oog een wat sober instrumentarium. Maar juist dat is één van de geheimen van dit vierde album; het is helemaal niet minimalistisch maar het is juist in balans.
Aangename diversiteit
Zo wordt al snel duidelijk dat Safe To Run een uitgebalanceerd album is dat laveert op de snijvlakken van Roots, Folk en typisch singer/songwriter werk. Ze nam dit album in diverse steden op en in New Orleans werd ze verenigd met muzikanten zoals Lyle Werner op fiddle. Met ‘Dream Girl’ noemen we het meest uptempo nummer, het lieflijke ‘Insecure’ heeft een fijne 70’s vibe en ‘Levee Song’ is het meest vrolijke, mede ingegeven door de drummachine en de typische gitaarriffs. Het titelnummer, met een fraaie vocale bijdragen van Alynda Segarra (Hurray For The Riff Raff), is een fraai opgebouwde én uitgebouwde ballad waarin Esther wat zwaardere, maatschappelijke onderwerpen aansnijdt. ‘New Magic II’ en ‘Full Value zijn waarschijnlijk de hoogtepunten van het album; bij eerstgenoemde kijkt Esther nog maar eens achterom (“There’s A Town In New Mexico, I’ve Passed Through A Time Or Two / Cause it’s been ten years in New Orleans/ ”) en op ‘Full Value’ horen we een haast breekbare Esther Rose.
Een subtiele scheidingslijn
Een uitgezonden interview met Greta Thunberg vormt de inspiratie voor de akoestische en deinende afsluiter ‘Arms’ Length’. Zo kunnen we vaststellen dat Safe To Run het meest volwassen en divers klinkende album tot op heden is. Esther Rose bewijst dat een nieuwe omgeving tot nieuwe inzichten kan leiden en dat je dus ook buiten New Orleans een meer dan goede plaat kunt maken. Het feit dat ze over een meer dan aangename stem beschikt helpt natuurlijk wel. Elf verhaaltjes verpakt in evenzoveel liedjes die zich op het snijvlak van Folk, Pop, en Indie begeven en waarbij de scheidingslijn heel subtiel getrokken is. Veel luisterplezier!
