Wanneer Erja Lyytinen op haar 15de  een gitaar in haar handen kreeg, wist ze wat ze wilde worden. De Finse bluesgitarist is inmiddels 46 en weet inmiddels heel wat mooie klanken uit het instrument te halen. Na haar Lockdown Live sessie van 2020 is ze nu terug met een volwaardig album.

Het is duidelijk dat de prijzen naar deze vrouwelijke blues gigant gaan. Toch weet ze met haar nieuwe album meer de richting op te gaan naar de rock. Ze verdiend een groter publiek en zeker buiten Finland mag haar naam meer gaan klinken.

Het album begint voortvarend met ‘Bad Seed’, ‘Last Girl’ en ‘Waiting For The Daylight’ die in de kern van de compositie lekkere rocksongs zijn. toch hoor je haar liefde voor de blues in de solo’s die ieder song op dit album kent. Het zijn niet solo’s maar zeg maar uitgerekte solo’s in een song gevlochten.

Met het ‘Never Really Had You’ gaat ze meer de blues kant op. Het begint vanaf dat moment meer te klinken naar de legendarische Gary Moore. En ze doet het echt niet onverdienstelijk. Al is de ‘Love Bites’ met de soul sound wat een vreemde eend in de bijt voor dit album. De sound van dit nummer is even afwijkend ten opzichte van de rest. Toch weet ze wel raad met dit soort songs en zou een prima vervolg kunnen zijn voor een later album.