Endless Boogie – Admonitions
De Amerikaanse rockband Endless Boogie is met hun zesde album Admonitions weer helemaal terug. Wederom ligt de nadruk op de muziek en zijn teksten volledig onderschikt op deze nieuwe plaat die maar liefst ruim 80 minuten duurt, verdeeld over zeven tracks!
Ongepolijste rock
Onder de bezielende leiding van Paul Major trakteert het vijftal ons weer op een onvervalste mix van Rock, Psychedelische Rock en Blues waarbij je het gevoel krijgt naar een jamsessie te luisteren. Het geheel van de band die zijn naam dankt aan een album van John Lee Hooker klinkt aangenaam ongepolijst met hier en daar een rafelig randje. Het album opent met het maar liefst 22 minuten durende energieke ‘The Offender’ waarbij Rock met Blues wordt gecombineerd en blijkbaar is dit het enige nummer dat door de band live in één ruimte is opgenomen. In dezelfde lijn maar kun je ook naar het ruim negen minuten durende ‘Counterfeiter’ luisteren gaandeweg een ongekende hypnotiserende werking krijgt door de steeds maar repeterende melodie en gitaarriffs. Een minieme vocale bijdrage van Kurt Vile is een aardige bijvangst maar dat is niet datgene dat deze track zo ijzersterk maakt.
Tussen New York en Zweden
Tussen al dat geweld is daar dan dat bezwerende rustpunt, ‘Jim Tully’, een wat meer psychedelische rocktrack die ook de 22 minuten aantikt. Het broeierige, dreigende karakter krijgt prachtig vorm door het gitaarspel van Major, Sweeney en Eklow dat gaandeweg het nummer steeds meer tot ontbranding komt. Overigens is ook dit album weer tot stand gekomen dankzij de onbegrensde opnamemogelijkheden die in de huidige digitale wereld tot onze beschikking staan; de opnames van de verschillende nummers zijn op afstand tot stand gekomen tussen New York en Sjöholm (Zweden). Overigens wordt het psychedelische karakter in de laatste twee tracks nog wat verder uitgediept; in de haast spookachtige soundscapes horen we flarden van uitgesproken zinnen (“Antisocial behaviour? / What’s that”) en het minimale drumwerk van Harry Druzd zorgt dat we een soort van “tik-tok-klok” ervaring krijgen. Bij de afsluiter ‘Incompetent Villains Of 1968’ gaat de band nog een stap verder; Basgitarist Mike Bones voert een kleine negen minuten durende solo op met zijn basgitaar en laat ons desolaat achter.
Teksten zijn ondergeschikt
Al luisterend naar Admonitions is het heel goed mogelijk dat je de vergelijking trekt met muziek van een band als Godspeed You! Black Emperor; de muziek is belangrijk en vormt de kern van de plaat en teksten staan in dienst van die muziek. Als je dan naar hoogtepunten als ‘The Offender’ en Counterfeiter’ luistert begrijp je waar die “Boogie” van de band vandaan komt. Veel luisterplezier.
