Dark Roses is de titel van het debuutalbum van het Nederlandse “Pop-Noir” duo Donna Blue. Hun debuutsingle dateert alweer uit 2017 en sindsdien brachten Danique van Kesteren en Bart van Dalen drie EP’s uit waarbij ze gestaag aan hun wat mysterieuze, romantische sound schaafden tot de sound zoals we die nu op Dark Roses horen.

‘Film Noir’

Dit jaar maakte het duo zelfs hun opwachting op het prestigieuze SXWX festival in Austin, Texas en waarschijnlijk past hun wat broeierige sound perfect daar in die woestijnstad. Vanaf de eerste tonen van opener ‘The Beginning’ wordt je aandacht getrokken en je zintuigen geprikkeld. Het doek dat het publiek bij een theatervoorstelling van het podium scheidt wordt als het ware langzaam omhoog getrokken en de resonerende gitaren en de gedempte stem van Danique van Kesteren zorgen meteen voor een mysterieuze sfeer. Vervolgens is er met ‘The Idea’ een nummer met iets wat meer vaart heeft en horen we naast Danique ook de stem van Bart van Dalen. Hoe verder je afdaalt in het album des te meer krijg je met gesloten ogen het idee getuige te zijn van een ‘Film Noir’, iets wat niet vreemd is want de vooruitgesnelde singles ‘The Beginning’, ‘A Lover In Disguise’, ‘Solitaire’ en titel track ‘Dark Roses’ waren qua sfeerbeeld al wel richtinggevend en roepen qua sfeer herinneringen op aan de serie Twin Peaks.

Clarke Gable en Greta Garbo

‘Dark Roses’ is met het vintage geluid inderdaad de terechte titeltrack; dit donkere nummer dat tegen een “spoken Lyric” aanschuurt is aangenaam mysterieus en het stemgeluid van Bart zorgt voor een bijzonder contrast met dat van Danique. Voeg daarbij het orgel en de “Western-vibe” en je luistert naar een bijzondere track. Met ‘Cup Of Time’ keren we als het ware terug in de tijd naar de zwart/wit film met Clarke Gable en Greta Garbo, ‘Forever’ is loom en zwoel en het instrumentale ‘Waking Up From A Dream’ is pure romantiek.

Franstalige liedjes

Eén van de hoogtepunten is toch wel het Franstalige ‘Solitaire’ waarmee we ons op een zonnige namiddag ergens op een chique boulevard aan de Côte d’Azur wanen. Het nummer is heerlijk uptempo en het kan niet anders dan dat er als vanzelf een glimlach op je gezicht verschijnt. Ook ‘Rouge’ wordt door Danique in het Frans gezongen maar je voelt dat er een andere sfeer gecreëerd wordt en als we horen dat dit nummer vanuit het perspectief van een Femme Fatale wordt gezonden wordt alles duidelijk. Op het einde pakken Bart en Danique, in de tegenwoordige tijd ook een liefdeskoppel, met het zwoele ‘Carousel’ weer terug naar de verleiding en bij de weids klinkende afsluiter ‘Reprise’ is daar met de “twangy” gitaar en strijkers weer dat filmische karakter terug. Dark Roses is een meer dan verdienstelijk debuut waar Donna Blue bewijst nu al over een totaal eigen muzikale identiteit te beschikken en waar je bij elke luisterbeurt nieuwe elementen ontdekt. Veel luisterplezier.