De Kift kent een bijzondere positie in de Nederlandse muziek. Ergens tussen de post punk en kleinkunst. Met een basis van fanfare en folk behoord deze band in Niemandsland. Ze horen nergens bij en zijn overal welkom. Dat geldt ook weer voor het nieuwe album Niemandsland.

De Nederlandse teksten worden gemengd met literaire teksten. Ze wonnen in 2001 en 2012 grote prijzen en dan mag Niemandsland weer een prijs verdienen.
Het album met prachtige verhalen zoals de ‘Dageraad’ en het omdenken in ‘Kompanen’. Nee, het zijn geen doorsnee verhalen en muziek van de Nederlandstalige pop a la Suzan en Freek, Antoon of Hannie Mae. Het zijn de verhalen die met poezie ‘De Nacht’ verteld. De teksten met inhoudt om er over na te gaan denken.
Met de muzikale invulling dat meer is dan het straat theater en een hoofdpodium van Oerol tot Best Kept Secret kan bekleden. Hier zou ‘Mooi’, ‘ Witte Vlinder’ en ‘De Rode Maan’ niet misstaan. En waarom niet op Lowlands Noorderzon en Zwarte Cross waar een mix van mensen zijn.
De verhalen van ‘Trompetboom’, ‘Vogels’ en het afsluitende ‘Ansicht’ zijn prachtige verhalen vol drama en emotie in de liedjes.

Naast dat De Kift altijd mooie hoezen meegeeft is het ook weer met Niemandsland gelukt om eerder een album te kopen dan het op Spotify te luisteren. Ook hier is de kracht van een hoesje in handen te hebben een meerwaarde van muziekluisteren.