Vorig jaar maakten we kennis met David Keenan, de Ierse songwriter met die authentieke en sympathiek klinkende Ierse tongval. Een jaar later en inmiddels van Liverpool naar Barcelona verhuisd is dat accent ook op zijn nieuwe album What Then nog steeds aanwezig.

Bombastisch
Na zijn vorig jaar verschenen debuutalbum dat vrijwel alleen maar lovende kritieken kreeg, reisde de Ierse troubadour af naar Parijs waar de zaadjes werden gepland voor dit nieuwe album. Inmiddels is hij woonachtig in Barcelona en zelf geeft hij dan ook aan dat de indrukken die hij overal op doet van invloed zijn op zijn muziek. Wat dat betreft zet hij met opener ‘What Then Cried Jo Soap’ meteen de toon; het warm klinkende nummer dat met diverse laagjes wordt opgebouwd en de ietwat barokke stem van Keenan zorgen voor een meer dan aangename hernieuwde kennismaking. (“I’ve sown new seeds I wish to grow/Embrace the many gifts that life bestows upon me/I looked for love, she spoke to me/Said man is our true enemy”). Vervolgens is daar ‘Bark’, een soms dreigend klinkende track met strijkers dat misschien zelfs wel bombastisch te noemen is en waarmee Keenan verrast.

Link naar Barcelona
Dat de Ier een ongekend talent om mooie liedjes en dito teksten te schrijven heeft was al duidelijk, maar dat wordt op What Then nog maar eens bevestigd; het aanstekelijke ‘Beggar To Beggar’ doet deze recensent denken aan de uptempo liedjes van Amy McDonald, ‘Sentimental Dole’ is soepele pop, in ‘Peter O’Toole’s Drinking Stories’ komt de verhalenverteller pur-sang in Keenan naar boven en bij ‘Hopeful Dystopia’ is er de link naar Barcelona. De sterke verhaallijnen, zijn accent en de dynamiek van het album zorgen dat What Then gaandeweg steeds verder onder je huid kruipt. Luister maar eens naar ‘The Grave Of Johnny Fifth’ waar de prachtige, rijk georkestreerde melodielijn verweven wordt met de diversiteit aan mogelijkheden van stem van Keenan.

Persoonlijk en kwetsbaar
En de Ier durft zich ook kwetsbaar op te stellen en zo nu en dat zijn de liedjes ook erg persoonlijk zoals het breekbare ‘Philomena’ over zijn grootmoeder met wie hij een meer dan goede band had en waar hij altijd geborgenheid voelde. “Tell me your story, Sing me to sleep en Can I stay with you during the week” horen we hem zingen. Het ingetogen ‘The Boarding House’, omgeven met stemmige strijkers, houdt hij prachtig klein en met de afsluiter ‘Gorgan’s Druid’ keert de Ierse troubadour naar Dublin. Net zoals hij dat op zijn debuutalbum deed neemt hij ons mee in zijn persoonlijke herinneringen en dit keer is het aan die wat verwilderde persoon die hij in de lokale pub “Grogans” ontmoette. (“Christ-like he sits drinking his ale /Herding his sheep over whimsical tales”). Met deze prachtige ballad benaderd hij het meest het geluid dat zijn debuut A Beginners Guide To Bravery het meest benaderd.

Eindoordeel
Dit nieuwe album What Then klinkt eigenlijk net zo overtuigend als zijn debuutalbum. Hier en daar klinkt het misschien wat warmer en zijn de nummers wat rijker georkestreerd maar Keenan blijkt nog steeds die begenadigde verhalenverteller die zijn Ierse roots niet verloochend. Veel luisterplezier!