De afgelopen dertien jaar zijn we gewend geraakt aan de weelderige klanken van de Amerikaanse formatie Darlingside. De band uit Boston heeft inmiddels naam gemaakt met hun fraaie, soms ietwat poëtische Barok Folkpop en bracht afgelopen week hun vierde volwaardige album Everything Is Alive uit.
Iets andere benadering
Bij de opener ‘Green Light’ stromen de fraai samengestelde klanken als het ware je huiskamer in en natuurlijk zijn er die vocale harmonieën die zo typerend zijn voor deze band en als een warme deken aanvoelen. De vier vrienden kennen elkaar al vanuit hun studietijd op Williams College en in 2012 zag hun debuutalbum Pilot Machines het daglicht. Er zouden nog wat EP’s en albums volgen nu is daar dan dat langverwachte vierde album na Fish Pond Fish dat tijdens de Covid-periode werd uitgebracht. Toch koos de band, bestaande uit Don Mitchell, Auyon Mukharji, Harris Paseltiner en David Senft voor dit album een wat andere benadering. Zoals bekend zijn alle vier de bandleden multi-instrumentalist en zijn ze alle gezegend met een mooi stemgeluid. Daar waar ze op vorige albums bijna alles meerstemmig zongen wordt er op Everything Alive gekozen voor één “lead-stem” en vult de rest aan. Na de opener is daar bij ‘Lose The Key’, één van de hoogtepunten van het album, dus ineens de stem van Don Mitchell waaroor het nummer dus een andere klankkleur krijgt dan de opener. Even wennen maar wel verfrissend!
Trouw aan hun geluid
Een ander hoogtepunt is ‘Baking Soda’ waarbij de band verrast met verrassende wendingen en melodielijnen. Zo blijft de band dus trouw aan hun geluid maar zijn er hier en daar nuances aangebracht. ‘Right Friend’ wordt door een diversiteit aan percussie fraai vormgegeven en met ‘Eliza I See’ kiest men voor een wat traditioneel Folkachtig geluid terwijl het akoestische ‘Down Here’ door de toegevoegde strijkers wat melancholisch ingekleurd wordt. De heren tonen hun vaardigheden als multi-instrumentalist met échte instrumenten en door de nieuwe benadering voelt het alsof je nummers kun toeschrijven aan diegene die vocaal het voortouw neemt. ‘All The Lights In The City’ is hier een sprekend voorbeeld van; een pianomelodie wordt knap opgebouwd en de centrale stem wordt bij het refrein aangevuld met de overige drie stemmen waardoor er een krachtige meerstemmigheid wordt gecreëerd. ‘Darkening Hour’ en ‘How Long Again’ onderscheiden zich door de smaakvolle harmonieën die doen terug denken aan de tijden van CSN&Y en geven een haast perfecte vorm van intimiteit weer.
Voelt als die perfect passende jas
Na ‘Sea Dogs’, een nummer waar het album zijn titel aan ontleent, komen we via het akoestische ‘Can’t Help Falling Apart’ bij de afsluiter ‘The Breaking Of The Day’ waarbij alle kernkwaliteiten van deze bijzonder band nogmaals bij elkaar komen. Everything Is Alive is een logische opvolger van Fish Pond Fish. De band blijft grotendeels trouw aan hun sound maar de nuancewijzigingen zijn verfrissend. Een album dat het best tot zijn recht komt je het als album in zijn geheel luistert en als een perfect passende jas aanvoelt. Veel luisterplezier!
