De Australische singer/songwriter Courtney Barnett behoeft waarschijnlijk geen introductie. Ze is eigenzinnig maar met haar overtuigingskracht heeft ze een groot deel van de wereld weten te overtuigen van haar muzikale kwaliteiten en haar vinnige Indierock. Haar laatste release, het instrumentale End Of The Day, is een muzikale verkenning van het onbekende.
Muziek van de documentaire
In 2021 was daar nog haar derde album Things Take Time, Take Time, dat wereldwijd bewierookt werd. De pandemie kwam en voor iedereen, ook voor Courtney Barnett, kwam de wereld als het ware stil te staan. Ook de Australische singer/songwriter vond dit een meer dan complexe tijd en kreeg het idee om een wat andere muzikale richting op te gaan, al dan niet tijdelijk, toen ze de filmproducent Danny Cohen ontmoette. Met hem maakte ze een documentaire over haarzelf, getiteld Anonymous Club waarin het leven van een muzikant achter de schermen wordt belicht. En dat leven is niet altijd even rooskleurig. Naast Courtney is er een hoofdrol weggelegd voor Stella Mozgawa, de drummer van Warpaint. Voor dit nieuwe album heeft ze de muziek van die docu opnieuw geordend, hier en daar wat herschreven of wat geschaafd. Resultaat is een instrumentaal album dat uit 17 tracks bestaat en een soort meditatief, ambient-achtig karakter mee heeft gekregen waarin je heerlijk weg kunt dromen.
Krachtig ondanks minimalisme
Het bijzondere van dit album is dat je jezelf er helemaal in kunt verliezen als je aandachtig luistert maar evengoed kun je het langs je af laten glijden als je het als achtergrondmuziek gebruikt. Soms zijn het niet meer als aan elkaar geregen gitaarakkoorden die toch een knappe spanningsboog weten te creëren zoals bij de titelsong. Daar ligt ook wel de kracht van dit album; samen met Mozgawa weet ze met een minimalistisch karakter toch een maximaal resultaat te bereiken. En dat is ook knap! De tracks zijn vaak kort maar vormen samen een sterk geheel met nummers als ‘River’ en het prachtige en wat uitgesponnen ‘Get On With It’ waar je met gesloten ogen als het ware Courtney gitaar ziet spelen. Ook bij ‘Intro’ horen we flarden van haar muzikale kunnen en het retrospectieve karakter dat typerend is voor de docu is overal aanwezig, ook bij het fraaie ‘Life Balance’.
Benader het als een “full album”
End Of The Day is dus eigenlijk een nieuwe verkenning en een heuse tegenstelling van datgene waarvoor de Australische stond of misschien wel staat. Dus geen scherpe teksten en geen Indierock met groezelige gitaren maar daarvoor in de plaats een wat Ambient-achtig geluid verpakt in een 17-tal soundscapes. De kracht van het album zit vooral in de niet uitgesproken boodschap en het reflectieve karakter dat dus voortkomt uit de docu Anonymous Club. Een album dat je bij voorkeur ook als volledig album zou moeten benaderen om je onder te laten dompelen. Benieuwd hoe een eventueel nieuw album gaat klinken. Veel luisterplezier!
