Het afgelopen jaar werden we al regelmatig getrakteerd op een song van het nieuwe album van Coldplay. De Engelse band van Chris Martin weet met het nieuwe album de lijn van ‘Everyday Life’ door te trekken. Het album is bij voorbaat al een succes, vooral ook omdat de fans er zolang op hebben moeten wachten.

Met ‘Higher Power’ brengt de band een over-geproduceerde popsong van Max Martin op single uit. Het nummer wordt dan ook als opener van het album gebruikt. Het idee dat het vanuit de ruimte is gelanceerd is een goede marketing stunt. Al zou men dit met de nummers ‘Humankind’ en ‘My Universe’ weer opnieuw mogen doen. Daarvoor hebben ze vast wel een lijntje liggen naar Elon Musk, Branson of ‘The Amazonboy’ Bezos.

Het geluid van Coldplay is vooral luchtig en met de sci-fi-sound mag het zelfs ‘spacy’ worden genoemd. Veel keyboards en wat minder gitaar dan op de voorgaande albums, het Muse-achtige ‘People of the Pride’ uitgezonderd. Met het instrumentale ‘Stars’ gebruikt men een combinatie van pictogrammen van sterren als titel, daar waar Prince deze vorm zo’n beetje bedacht heeft. Het past bij het mooie liedje ‘Let Somebody Go’ met Selena Gomez. En met het verhaal van het overlijden van de vader van Martin’s ex Gwyneth Paltrow in gedachte, maakt dit nummer extra bijzonder en mooi. Het duo We Are King en jazzmuzikant Jaboc Collier brengen samen met Martin het mooie a capella ‘Human Heart’ ten gehore. Het kinderlijke alien geluid van ‘Biutyful’ is het dieptepunt van het album, maar dat wordt helemaal goed gemaakt met het ruim 10 minuten durende, maar prachtige piano popsong ‘Coloratura’.

Het is weer een herkenbaar Coldplay album, al kijk ik uit naar de live versies van de songs. Minder glad en ruwer in de sound, dat is het ware Coldplay voor mij. Iets wat ik al enige jaren heb moeten missen.