Een goed debuutalbum afleveren is één maar een nog betere opvolger afleveren is een tweede. Toch lukt het de Amerikaanse singer/songwriter Claud om met haar tweede album Supermodels die volgende stap te zetten.

Ze tekende als eerste bij het label van Phoebe Bridgers

De Amerikaanse singer/songwriter Phoebe Bridgers wordt nog steeds als één van de grootste talenten gezien. Naast haar eigen muzikale carrière heeft ze ook een eigen platenlabel, Saddest Factory Records. Iets in het kader van onafhankelijkheid en creatieve vrijheid zullen we maar zeggen. De Amerikaanse singer/songwriter Claud, woonachtig in Chicago, was één van de eerste muzikanten die bij dit label tekenden dus zijn de verwachtingen logischerwijs hoog. Haar ontwapende debuutalbum Super Monster uit 2021 werd alom goed ontvangen en op Supermodels borduurt Claud verder op de fijne Indiepoplijntjes die ze dus al eerder tekende en inkleurde en geeft ons een onverbloemd inkijkje in haar leven.

Muzikale kameleon

Op dit tweede album is Claud Minz, artiestennaam Claud, wederom openhartig en ze neemt ons mee in haar leven; grote gebeurtenissen en dagelijkse beslommeringen vormen de rode draad van dit tweede, wederom persoonlijke album.  Binnen het spectrum van de Indiepop bewijst Claud wederom een soort van muzikale kameleon te zijn. Ze draait haar hand niet om voor mainstream synthpop zoals bij het uiterst dansbare ‘Wet’, schakelt moeiteloos over in gitaarpop met ‘All Over’ en met ‘A Good Thing’ levert Claud een absoluut eigentijds Indiepopnummer af.

Eerlijk en openhartig

Openhartig is ze ook op het aanstekelijke ‘Paul Rudd’, waar ze ons meeneemt naar een feestje waar ze haar ex tegenkomt (“There’s Nothing Else That I Have / Left Yo Say To You”) en ook bij ‘Every Fucking Time’ draait ze in cirkeltjes als het om de liefde gaat (“Are You Rehearsing Lines? / I Just Can’t Believe It / But I Believe It Every F*** Time”). Horen we hier overigens bij de eerste noten werkelijk iets van Oasis’ hit ‘Wonderwall’ terug? De cirkel is helemaal rond als ze ons in ‘Dirt’ in alle eerlijkheid vertelt dat ze haar oude liefde terug wil. Een fijn basloopje vormt een fraai contrast met het wat groezelige gitaarspel en de stem van Claud. En juist die diversiteit vormt de kracht van de muziek van Claud; sterke teksten verpakt in fraaie composities die oprecht klinken zonder dat laagje vernis en met zo nu en dan een rafelig randje. Overigens zijn al die songteksten bijgevoegd!

Mooi en dromerig

Maar je hoeft maar even te knipperen met je ogen en je bent weer enkele decennia in de tijd teruggeworpen zoals bij het “grunge-achtige” Glass Wall’ en het wat stevigere ‘The Moving On’. Maar Claud komt echt tot haar recht als de liedjes dromerig worden. ‘It’s Not About You’ is één van de hoogtepunten maar het is toch echt ‘Climbing Trees’ dat met een uiterst catchy refrein onder je huid kruipt en niet meer uit je hoofd weg te krijgen is. Net zoals de Lo-fi achtige opener ‘Crumbs’ is ook ‘Spare Time’ een mooi akoestisch omlijnd rustpunt. Bij de afsluiter ‘Screwdriver’ (verwijzing naar de albumtitel) gaat de Amerikaanse helemaal terug naar de basis; een prachtig mooi klein gehouden liedje en nergens klinkt Claud breekbaarder als hier. Supermodels is een ijzersterk tweede album geworden en ze maakt alle verwachtingen (en hoop) waar; waarschijnlijk eentje voor de jaarlijstjes. Veel luisterplezier!