Charl Delemarre – Paradijs
Met Paradijs doorbreekt de Nederlandse singer/songwriter Charl Delemarre de stilte die de afgelopen jaren was ontstaan rondom zijn persoon. Toch pakte Delemarre de draad weer op, keerde terug zichzelf en trok zich samen met Stan de Kwaadsteniet terug in een Limburgs klooster om Paradijs op te nemen.
Afstand nemen van de muziekindustrie
Helemaal een onbekende is de 32-jarige Delemarre natuurlijk niet; hij won in 2014 zowel de Grote Prijs van Rotterdam én die van Nederland, nam deel uit aan de Popronde en stond zelfs op het podium in Pinkpop. In die tijd bracht hij ook twee EP’s uit en was een graag geziene gast bij Matthijs van Nieuwkerk. Toch besluit Delemarre in 2019 om afstand te nemen van de muziekindustrie maar nu, enkele jaren later en de wereldwijde pandemie, ontstaan als vanzelf nieuwe liedjes. Het eindresultaat is een verfrissend album met 13 liedjes waarvan Charl zelf zegt: “Het is beschouwend, niet beoordelend. Het is het erkennen van problemen, zonder weg te kwijnen in zelfmedelijden. Ik hoop hiermee dat mensen zich realiseren dat het leven geen Disney-film is, maar een opvolging van ups en downs, vallen en opstaan. En dat hoe vaker je valt, hoe makkelijker het wordt om de klap op te vangen; hoe sterker je in je schoenen staat.”
Een stem die fijn in het gehoor ligt
Het eerste deel van het is lekker gevarieerd ; bij het uptempo ‘Laat Me Vallen’ valt meteen de sterke tekst op en het gitaarspel van Kwaadsteniet op en ook ‘Speeltijd’ is heerlijk energiek. Daar tussen maken we kennis met de wat laid-back achtige titelsong waarop je heerlijk mee kunt deinen. Delemarre heeft een warme, wat donkere stem die fijn in het gehoor ligt en voor dit album heeft hij een aantal prima sessiemuzikanten om zich heen verzameld. ‘Ode’ is een vrolijk nummer waarmee lekker met woorden wordt gespeeld, bij ‘Zijn We Het Verloren’ trekken de blazers de aandacht en ‘Sorry Schat’ is een heel mooi persoonlijk en intiem liedje geworden (“ik weet dat ik een klootzak ben geweest, al die jaren veel te vaak dronken op een feest / ik wou dat ik wat beter had geleeft / na al die jaren ben je nog steeds mijn nummer één”).
Teksten komen direct binnen
Zo levert Delemarre een gevarieerd af dat zowel muzikaal als tekstueel erg volwassen klinkt. De ballad ‘Ik Kan Alles’ komt echt binnen en bij ‘Passagier’ horen we zelfs een scherpe elektrische gitaar die bijdraagt aan de aanwezige spanningsboog. Het voordeel van een Nederlandstalig product is dat de teksten direct binnen komen en dat is precies wat er met Paradijs gebeurd. Ook de laatste twee nummers zijn sterk; ‘Het Zijn Net Mensen’ is lekker dansbaar met Yoran Aarssen op saxofoon en de afsluiter ‘Ander Leven’ is door de tempowisselingen en het rijke instrumentarium misschien wel het mooiste nummer op dit Paradijs. Nederland moet zijn talenten omarmen en met Paradijs lost Charl Delemarre zijn belofte als talent in. Veel luisterplezier.
