caroline – caroline
De experimentele Londense formatie caroline (je schrijft het zonder hoofdletter) heeft dan eindelijk hun titelloze debuutalbum uitgebracht. De band ontstond ergens rond 2010 als een driekoppige postpunkband bestaande uit Jasper Llewellyn (zang, cello, drums), Mike O’Malley (gitaar) en Casper Hughes (gitaar, zang). De jaren daarna is caroline uitgebouwd tot een achtkoppige formatie en is hun geluid gaandeweg ontwikkeld naar een wat experimenteler karakter.
Experimentele inzet van instrumenten
Het album opent met het al eerder uitgebrachte single ‘Dark Blue’; vanuit een eenvoudige melodielijn wordt het nummer gaandeweg laagje voor laagje uitgebouwd door de diverse bandleden met ieder hun eigen inbreng en instrumenten; percussie, drums, viool en zelfs wat spaarzaam gezongen teksten door multi-instrumentalist Jasper Llewellyn, één van de drie bandleden die de basis vormt van dit toch wel bijzondere gezelschap, zorgen door het repetitieve karakter voor een haast hypnotiserende sfeer. ‘Good Morning (red)’ is een politiek geladen nummer dat ook al enkele jaren geleden geschreven is maar nog steeds actueel; de door de strijkers en harmonieën gecreëerde romantiek vervaagt na een kleine vier minuten en maakt plaats voor een wat experimentele inzet van diverse instrumenten waardoor het misschien lastig is om de concentratie vast te houden. Regelmatig zijn er soundscapes zoals ‘desperately’ waar we Jasper Llewellyn zichzelf op cello horen begeleiden of ‘hurtle’ en ‘messen #7’. Deze korte experimenten nemen je vooral mee in het bewustzijn dat vooral de locatie waar deze korte interludes opgenomen zijn bepalend zijn voor de akoestiek. Naast ‘Dark Blue’ is ook het ruim zes minuten durende ‘IWR’ één van de sterkere nummers van dit titelloze debuut. Vanuit wat akoestische gitaarakkoorden en achtkoppige samenzang zijn daar na enkele minuten ineens gitaren, violen en een cello waardoor het nummer tot een soort van Barok-Folk wordt gepromoveerd.
Opname in een verlaten zwembad
Je kunt de Britse formatie vrijwel niet in een hokje plaatsen door de combinatie van (traditionele) Folk, Ambient en zelfs Postrock. Voeg daarbij het feit dat er weinig teksten toegevoegd worden en je hebt een bijzondere luisterervaring. Tijdens het beluisteren van het album bekruipt je regelmatig het gevoel naar improvisaties te luisteren waarbij het te vraag is of ze in deze versies ‘live’ uitgevoerd kunnen worden. Luister maar eens naar ‘Engine (eavesdropping)’ of ‘Skydiving onto the library roof’ en misschien stel je jezelf zelfs wel de vraag of we nu wel naar een definitieve opname aan het luisteren zijn. De bijna negen minuten durende afsluiter ‘Natural Death’ sluit hier naadloos bij aan waarbij alle (muzikale) elementen van dit toch wel bijzondere collectief samen komen. Bij het album is een mooie inlay met aanvullende informatie gevoegd waar we onder andere lezen dat een deel van ‘Engine’ zelfs in een verlaten zwembad in Belsize Park, Londen is opgenomen, puur vanwege de akoestiek. Kortom, niet voor iedereen toegankelijk maar een aanrader voor diegene die openstaat om nieuwe muziek te ontdekken. Veel luisterplezier.
