De Welshe band Cardinal Black bracht vorige week hun tweede album Midnight To The Valencia uit. Met hun aanstekelijke R&B en Soulvolle geluid waarmee ze op hun debuutalbum indruk maakten zijn de verwachtingen voor dit tweede album hoog gespannen.

Een droom die uiteen spat

Toch is het een bijzonder verhaal. De band bestaat eigenlijk al een jaar of tien maar hun debuutalbum January Came Close kwam pas in 2020 uit. Ergens in 2010 verhuist de band naar Amerika waar gouden bergen beloofd werden maar daar gaat het tijdens het opnemen mis en de droom spat als een zeepbel uit elkaar. De band wordt opgeheven maar frontman Tom Hollister, gitarist Chris Buck, bassist Sam Williams en drummer Adam Roberts houden contact en na een EP is daar dan in 2022 dat debuut waarmee de band zichzelf meteen op de kaart zet en de aandacht opeist. Het feit dat ze nog geen uitgebreide discografie hebben weerhoudt ze niet om twee jaar later een live-album uit te brengen en nu, na een relatief korte stilte, is daar dat altijd moeilijke tweede album. Of is het voor deze zeer getalenteerde band geen moeite ondanks het feit dat Williams begin dit jaar bekend maakte uit de band te stappen?

Doedelzak

Het album wordt sterk geopend met ‘Ride Home’; het is even wennen maar we herkennen toch echt de doedelzakken in dit nummer dat ideaal is om het publiek mee te krijgen. Verder zijn er diepe gitaarriffs, een pianomelodie en keys te herkennen en dat alles wordt door die typerende stem van Tom Hollister bij elkaar gebonden. Haast naadloos gaat het over in ‘Falling’ dat gaandeweg krachtig wordt uitgebouwd en waar Chris Buck met zijn gitaarspel de aandacht opeist, iets wat hij later nog veel vaker zal doen. Deze sterke en dynamische openingstracks worden opgevolgd met twee ballads; ‘Racing Cars’, waar de diepe en donkere stem van Hollister het nummer diepgang geeft, en ‘Breathe’ dat gaandeweg krachtig wordt uitgebouwd tot een soort van powerballad. Hierna gaat het tempo én de intensiteit omhoog met ‘Keep On Running’ waar Buck op gitaar een stap naar voren doet en Hollister al het nodige van zijn stembanden vraagt.

Ballads en energieke songs wisselen elkaar af

Zo ontvouwt er zich langzaam een plaat met diepgang, karakter die boeiend is en waar de band energieke rockende songs moeiteloos weet af te wisselen met emotioneel klinkende ballads. Zo is er het prachtige ‘Push/Pull’ dat over het verlies van de vader van Chris Buck gaat (“The songs that you gave me are a picture of you / So let me take you down ‘cause I’m going to”) en het ogenschijnlijk ingetogen liefdesliedje ‘Adeline’. Na enkele luisterbeurten kom je echter tot de conclusie dat het juist door al die subtiliteiten een geniaal liefdesliedje is. R&B versmelt met Soul en Rock met Blues en alle dwarsverbanden die mogelijk zijn herkennen we wel op een of andere manier op Midnight To The Valencia. Vervolgens drukken de heren met ‘Need More Time’ het gaspedaal weer wat in voordat er met de emotioneel geladen ballad Your Spark (Blows Me To Pieces) afgesloten wordt. Met Midnight To The Valencia levert Cardinal Black een ijzersterk tweede album af daar door Chris Buck met zijn gitaarspel en zanger Tom Hollister met zijn diepe stem gedragen wordt. Een aanrader. Veel luisterplezier!

Cardinal Black live:
19 & 20 november: Bitterzoet Amsterdam