Camp Cope – Running With The Hurricane
Het titelloze debuutalbum uit 2016 van de Indierockband Camp Cope zorgde meteen voor hun doorbraak in hun thuisland Australië. De drie jonge meiden hadden jaren deel uitgemaakt van Melbourne ’s muziekscene en hun Punkachtige sound sloeg aan. Met de opvolger How To Socialise & Make Friends uit 2018 kregen ze ook buiten Down Under voet aan de grond. Nu, vier jaar later is daar de opvolger Running With The Hurricane en lijken de dames de transformatie van adolescentie naar volwassenheid doorgemaakt te hebben.
Plannen in de prullenbak
Daar waar we in de beginperiode hun sound nog als Punk konden omschrijven waarbij onderwerpen als vrouwenhaat werden aangesneden is er in de afgelopen vier jaar dus echt wat veranderd. De plannen om een derde album in 2020 Philadelphia op te nemen konden vanwege de pandemie de prullenbak in. De drie dames hadden hierdoor meer tijd om aan hun sound en productie te schaven. Daarnaast waren ze min of meer ook genoodzaakt om tijdelijk weer in het reguliere arbeidsproces te participeren. Zo pakte frontvrouw Georgia haar beroep als Verpleegkundige weer op en was één van de zorgverleners die meehielp met het vaccineren.
Lo-Fi achtige productie
Het album opent met ‘Caroline’ met een fraai basloopje en natuurlijk is daar die krachtige stem van Georgia McDonald die naast zang ook de akoestische en elektrische gitaar én piano bespeelt. Bassiste Dawn Hellmrich en Sarah Thompson op drums maken het trio compleet. Vervolgens is daar de titelsong waarmee er wat meer registers worden open getrokken en waarbij Georgia nog maar eens laat horen wat een bijzondere stem ze heeft. Het nummer klinkt spontaan, ongedwongen en heeft binnen de Lo-Fi achtige productie nog een vleugje grunge. Ondanks dat de teksten en de thema’s die aangeraakt worden niet altijd even vrolijk zijn, is Running With The Hurricane geen somber of donker album. ‘One Wink At A Time’, met als toetje een trompet richting einde, klinkt erg fijn en met het ingetogen ‘The Screaming Planet’ noemen we één van de hoogtepunten van het album; vocalen en instrumentarium zijn perfect in balans bij dit toch wel ontroerende nummer.
De bijzonder krachtige stem van Georgia “Mac”
Dat investeren in de liefde en een relatie soms ongelofelijk veel energie kost is het thema op de leadsingle ‘Blue’. Georgia zegt hierover: “It’s about leaving something that doesn’t serve you and finding something better,“. En daar blijft het niet bij want op het midtempo ‘Love Like You Do’ horen we haar “I forgive you, you’re not sorry / Pay ‘em all back, and you’ll still owe ‘em something” op zoek naar liefde zingen. De tien nummers op Running With The Hurricane sluiten qua sound en stijl naadloos op elkaar aan; een smaakvolle collectie van Lo-Fi getinte liedjes met wat subtiele invloeden van Grunge, Country en Rock en met de gecontroleerde maar krachtige stem van Georgia “Mac”. Bij ‘Jealous’ horen we invloeden van Fleetwood Mac, het baslooptje en Georgia’s stem op ‘The Mountain’ zijn onweerstaanbaar en de ingetogen pianoballad ‘Sing Your Heart Out’ is een mooie en smaakvolle afsluiter. Running With The Hurricane klinkt hier en daar wat ongepolijst, maar mede door de Lo-Fi achtige productie krijgt het album een eigen signatuur mee. Veel luisterplezier.
