De Britse singer/songwriter Bruno Major, niet te verwarren met superster Bruno Mars, moest in 2020 zijn tour afbreken om welbekende redenen. Inmiddels is aangekondigd dat hij zijn (wereld)tournee gaat hervatten en hij bracht onlangs zijn derde album uit: Columbo.

Die regenjas van Columbo!

Tijdens de lock-down zat hij vast in zijn ouderlijk huis in Northampton en ging net zoals velen onder ons door een soort van persoonlijke crisis. Toen het weer mocht en kon was hij één van de eersten die het vliegtuig nam naar Los Angeles. Daar aangekomen kocht hij een oude, beige Mercedes en het rondrijden langs highway 1 en door andere delen van Californië zorgde dat er ruimte in zijn hoofd vrijkwam. Niet toevallig want de auto had de kleur van de regenjas van die aimabele inspecteur uit de gelijknamige Tv-serie Columbo. Zelf zegt hij hierover:  “Well, Columbo is a car. When I landed in Los Angeles, I bought an old Mercedes 1981 280sl in ivory white and this car became a symbol of my renewed autonomy, like being able to go wherever I wanted again and do what I wanted again. Just driving around in this old Mercedes became my method for the new start and it was the same color as the Macintosh that Columbo wears in the tv show so when it came to naming the album, it felt like a nice overview of the time period I was writing.”

Tijdmachine

Die Mercedes staat ook centraal in de titelsong en muzikaal is dit absoluut richtinggevend. Want de twaalf nummers op dit derde album zijn stuk voor stuk mooie, vaak ingetogen typische singer/songwriter liedjes. We horen de invloed van grote namen als Joël, McCartney en anderen en het geheel geeft ons als luisteraar soms een wat nostalgisch gevoel. Of we in een soort tijdmachine richting de jaren ’70 zijn getransporteerd, iets wat ook in de tot op heden uitgebrachte video’s versterkt wordt. Zelf zegt Major dat Columbus geen “break-up” album is of alleen maar liefdesliedjes kent. Het is veel meer dan dat maar in ieder geval persoonlijk. Luister maar eens naar ‘18’, waar zelfmoord het thema is en waar we zo maar de invloed van Paul Simon in kunnen herkennen. En het is helemaal niet vreemd om bij een fluisterende Major bij ‘You Take The High Road’ aan Ásgeir te denken.

Oprecht singer/songwriter werk

Zo ontvouwt zich vooral een intiem klinkend album waarbij Major heel bewust nergens uit de bocht vliegt en alles in het juiste perspectief klinkt. ‘Tears In Rain (For Granny)’ gaat over iemand die dicht bij je staat overlijdt en ook de innemende opener ‘The Show Must Go On’ is zeer persoonlijk. Major deelt zijn angsten om zich voor de buitenwacht anders voor te doen dan wanneer hij alleen is. Noem het maatschappelijke druk en de bijbehorende video geeft dit nummer de juiste lading mee. Met het intieme ‘A Strange Kind Of Beautiful’ noemen we misschien wel het liedje dat het dichts bij de klassieke benadering van een “singer/songwriter-song” komt”; we horen Major zichzelf op piano begeleiden, iets wat hij met ‘Trajectories’ herhaald en waar we hem als het ware met gesloten ogen achter zijn piano ziet zitten. Alleen, teder en overpeinzend.

Jazz

‘We Were Never Really Friends’ is naast de titelsong één van de hoogtepunten en het knappe is dat we hier naast de Beatles-invloeden ook absoluut een knipoog naar het gitaarspel van Queen’s Brian May terug horen. Niet vreemd overigens, want May behoort tot één van de favoriete gitaristen van Major. ‘Tell Her’ brengt de jazzmusicus in Major naar boven en ‘When We Come’ benadrukt het nostalgische karakter nogmaals. Columbus is het derde album van Bruno Major waarmee hij toch wel definitief bewijst een groot begenadigd singer/songwriter te zijn. Columbus is een fraai luisteralbum geworden met knappe teksten en met Columbus levert deze Brit zijn meest ambitieuze album tot op heden af. Veel luisterplezier!

Bruno Major staat op 12 november in een uitverkochte Melkweg.