De 67-jarige Bruce Hornsby mogen we best als een muzikale kameleon bestempelen. In zijn uiterst succesvolle muziekcarrière heeft hij zichzelf én zijn muziek steeds ontwikkeld. Zijn nieuwste album Flicted, deel drie van een trilogie, is daar wederom een bevestiging van.
Zichzelf steeds opnieuw uitvinden
Flicted is het laatste deel van het drieluik waartoe ook het Absolute Zero en Non-Secure Connection behoren en ook deze albums konden op lovende kritieken rekenen. We kennen de man natuurlijk van zijn megahit ‘The Way It Is’, ‘The Valley Road’ maar evengoed van een nummer als ‘The End Of The Innocence’ dat hij samen met Don Henley schreef. En of het nu met “The Range” was, “The Noisemakers”, met Grateful Dead of solo, de man die alles met een piano kan vond zichzelf telkens weer opnieuw uit. En nu voegt hij met Flicted weer een nieuw pareltje toe aan zijn indrukwekkende discografie.
Buiten de lijntjes kleuren
De belangrijkste boodschap is om dit album meer dan één luisterbeurt te geven want waarschijnlijk heeft dit schijfje wat meer tijd nodig om in te dalen. Hornsby strooit met atypische melodielijnen en niet altijd even toegankelijke arrangementen. Op bijvoorbeeld ‘Tag’ en het weergaloze ‘The Hound’ experimenteert Hornsby en zijn er soms onnavolgbare Jazz-lijntjes terug te horen. Wat wel blijft zijn de altijd herkenbare en o zo vertrouwd klinkende pianoklanken. Ook bij nummers als ‘Bucket List’ en ‘Maybe Now’ kleurt de Amerikaan ver buiten de lijntjes met een soort Trip-hop-beat als basis. En op sommige momenten is daar toch een vleugje herkenning naar die sound die zo vertrouwd klinkt; ‘Lidor’ is fraai en voor ‘Days Ahead’, met een bijdrage van Danielle Haim, heeft hij zich laten inspireren door de periode van de wereldwijde pandemie. En voor al dit moois was daar al de briljante opener waar we ook Blake Mills en Ezra Koenig horen.
Diverse samenwerkingen
De grootste verrassing is waarschijnlijk ‘Too Much Monkey Business’; voor zover wij kunnen achterhalen de eerste cover die ooit op de studio-releases van Hornsby verscheen en hier verweeft de in Virginia geboren Hornsby zelfs Hip Hop. Met ‘Is This I (ft. yMusic) noemen we waarschijnlijk het hoogtepunt en dit nummer vormt de aanloop naar het laatste deel van Flicted. ‘Head Enough’ is wat minimalistisch en doet denken aan Bon Iver en met ‘Simpley Prayer II’, met Z. Berg, Ethan Gruska en Rob Mouse, is zodanig gearrangeerd dat het soms als een Broadwayproductie klinkt. Hornsby sluit met ‘Point Omega’ in stijl af; mooi pianowerk van de meester zelf en knap drumwerk van Jack DeJohnette maken dit tot een waardige afsluiter. Bruce Hornsby bewijst met dit nieuwe album dat hij nog altijd tot de groten der aarde behoort. Op het eerste oog misschien niet zo toegankelijk als de nummers die in de Top2000 terug te vinden zijn maar Flicted is muzikaal een prachtig en uitdagend album geworden. Veel luisterplezier.
