Boy & Bear is na een afwezigheid van vier jaar terug met hun titelloze, vijfde album. De band uit Sydney is Down Under én in Nieuw Zeeland een gevestigde naam en met dit titelloze album doet men ook oprecht een gooi een definitieve doorbraak in Europa.
vijf Aria Awards!
De vijfmanformatie is overigens geen onbekende in Europa en ook Nederland deden ze al eerder aan. De Multi-Award winnende Australische band leverde in 2011 met Moonlight een meer dan goed ontvangen debuutalbum af en ook de daaropvolgende drie albums waren vooral in Australië erg succesvol. De chronische ziekte van frontman David Hosking vormde de rode draad van hun laatste album Suck On Light uit 2019 maar voor dit nieuwe album koos de band een andere benadering. Resultaat is een dynamische plaat met fraai uitgewerkte songs waarbij Hosking met zijn stemgeluid wederom bepalend is. Op dit vijfde album durft de band wat meer te experimenteren maar weet hun eigen identiteit toch te behouden.
Bij elke luisterbeurt worden er geheimen vrij gegeven
De pandemie ligt soms alweer ver in onze herinnering maar ook op dit vijfde album is deze periode bepalend. De opener ‘Strange World’ is een directe verwijzing en is qua sound van het album meteen richtinggevend. Strakke drums omgeven door synths en gitaarriffs en die wat donkere, diepe stem van Hosking zorgen voor een frisse hernieuwde kennismaking. Vervolgens is daar de al eerder uitgebrachte single ‘State Of Flight’, waarbij de band meteen voor variatie kiest, en het uiterst groovy klinkende ‘Silver Moon’. Dat de band ervaring heeft, keuzes durft te maken en weet hoe ze knappe Indiefolk nummers moeten schrijven bewijzen ze wel met ‘Magnus’; een knap opgebouwd nummer dat een fijne catchy melodielijn heeft en bij elke luisterbeurt meer geheimen prijs geeft waardoor het misschien wel het beste nummer van het album is. De saxofoon tegen het einde is even slim als passend.
De pijn is voelbaar
De nummers van Boy & Bear kenmerken zich door knappe melodielijnen zoals bij het uptempo ‘Apex’ en het persoonlijke en wat rustigere ‘Crossire’ waar Hosking met zijn stem zijn stempel drukt. Verrassend is het dansbare ‘Just To Be Kind’ waar de band duidelijk op de synths leunt en bewijst dat ze ook uit hun comfortzone durft te komen. Met het ijzersterke ‘Tin Man’ pakt de band weer terug en brengt mede door de gelaagdheid die spanningsboog terug die zo typerend is voor de band. Bij het wat ingetogen ‘Hostage’ is Hosking openhartig en de urgentie en zijn persoonlijke pijn zijn voelbaar. En ook Boy & Bear krijgt het voor elkaar om het beste nummer als afsluiter te posteren; ‘The Wheel’ is een krachtig nummer over zelfreflectie (“how many times can you push on the mind before the mind pushes you”) dat in een soort van dialoog met ons als luisteraar wordt gevoerd. Het bijna zes minuten durende nummer kent vele wendingen en lagen waardoor er muzikaal steeds weer nieuwe luikjes openen. Het zal raar lopen wil dit nieuwe album van Boy & Bear ook geen nummer 1 positie halen in de Album-chart in Australië. Maar nog belangrijker is het feit dat dit album wel eens het grote succes in de VS en Europa kan betekenen. Een wereldtournee is aangekondigd en optredens in Nederland staan voor 2024 gepland. Veel luisterplezier!
