Nieuw Nederlands talent verdient altijd aandacht. De Utrechtse Postpunkband Bowl bracht onlangs hun album The Rude Interruption Of Fear uit dat feitelijk twee afzonderlijke periodes beschrijft en dus uit twee delen bestaat.

Persoonlijke angststoornissen

Het eerste deel werd vorig jaar in EP-vorm uitgebracht en is donker en duister en is het persoonlijke relaas waarin frontman Vos Ploeg ons meeneemt naar de meest donkere periode van zijn leven waarbij ook een angststoornis van invloed is geweest. De instrumentale opener en titelsong is absoluut richtinggevend voor het eerste deel dat verder gestalte krijgt met prikkelende en stuwende ritmes, hoekige gitaarriffs en de toch wel onrustwekkende teksten zoals bij ‘Parasites’ (“This Is Not My Own Life / Not My DOing / Burn Your House Down / Take The Life oF Your Parents / Bring The Knife To Your Throat”). ‘Myth vormt een soort van psychedelisch rustpunt met een haast fluisterende Ploeg, ‘Fresh New Life’ klinkt wat hypersensitief en met het nerveus klinkende ‘Completionist’ met zijn breaks zijn we weer terug in het Punk-tijdperk.

Veelzijdig

Op het tweede deel van dit debuut lijkt het alsof de band die zware last van zich af laat glijden want vanaf de eerste tonen van ‘The Phone’ krijgen we een ander geluid voorgeschoteld. We krijgen het gevoel dat er een grote schoonmaak heeft plaatsgevonden waardoor één en ander weer zijn glans terug heeft gekregen. De gitaren klinken helderder, de melodielijnen zijn binnen bepaalde marges gewoon vloeiender waarbij nog steeds invloeden uit New Wave, Noise en Rock duidelijk hoorbaar zijn. Nummers als ‘The Weight’, ‘The Hands’ en afsluiter ‘The Fly’ zorgen voor een totaal andere luisterervaring. Daar tegenover staat het aangenaam hoekige ‘The Ghost’ en het korte instrumentale tweede deel van het titelnummer dat dus ook een totaal ander karakter heeft dan de opener. Kortom, The Rude Interruption Of Fear is een aangename kennismaking met deze talentvolle band. Veel luisterplezier!